เดินตามทางของบัณฑิต : หน้า 298/554

ธรระพี ประช เดินตามทางของบัณฑิต (๑๐) ๒๕๓ โกสิยเทพบุตรเป็นผู้มีอิสริยยศมากมาย ท่านได้เป็นสหายของ พระอินทร์ ผู้เป็นจอมเทพในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ครั้นพระบรมศาสดาทรงนําพระธรรมเทศนานี้มาตรัสเล่า จึงตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ใช่แต่ในบัดนี้เท่านั้นก็หาไม่ ถึงเมื่อก่อน ตถาคตก็ได้สอนให้ภิกษุรูปนี้ที่เคยตระหนี่ ให้ยินดีใน การให้ทาน” ทรงประมวลชาดกว่า “เทพธิดาชื่อว่าหิริในกาลนั้น ได้เป็นอุบลวรรณาเถรี โกสิยดาบสได้เป็นภิกษุผู้รักในการให้ทาน ปัญจสิบเทพบุตรเป็นพระอนุรุทธะมาตลีเทพสารถีเป็นพระอานนท์ สุริยเทพบุตรเป็นพระมหากัสสปเถระ จันทเทพบุตรเป็นพระ มหาโมคคัลลานะผู้มีฤทธิ์มาก นารทดาบสได้เป็นพระสารีบุตร ส่วนท้าวสักกเทวราชได้เป็นเราตถาคตเอง” จะเห็นได้ว่า ชีวิตของบุคคลกว่าจะเดินทางถึงจุดหมาย ปลายทาง คือ อายตนนิพพานนั้น มีเรื่องราวมากมายที่ต้อง ประสบพบเจอ ถ้าภพชาติไหนได้เจอบัณฑิตนักปราชญ์ มีจิต เป็นกุศลก็ได้สั่งสมบุญ แต่ถ้าประมาทหลงไปทำบาปอกุศล ก็ ต้องพลัดไปเกิดในอบายภูมิ การกระทำทุกอย่าง ไม่ว่าดีหรือชั่ว ล้วนมีผลทั้งสิ้น เพียงแต่จะเร็วหรือช้าเท่านั้น ผู้มีปัญญาจะเร่ง ทำแต่ความดีเพื่ออนาคตที่ดีและสิ่งที่พึงปรารถนา โอกาสใน การทำความดีในโลกนี้ไม่ใช่ของหาง่าย เราจึงต้องฉลาดใช้ทุก สถานการณ์ในการสร้างบารมีให้ได้ ให้รู้จักเปลี่ยนวิกฤติมาเป็น