ความอ่อนน้อมถ่อมตนและการทำบุญ : หน้า 263/554

ธรรมะ ประช เดินตามทางของบัณฑิต(๖) ๒๖๒ ความอ่อนน้อมถ่อมตน เป็นผู้ขวนขวายคอยช่วยเหลือคนอื่น บุญที่เกิดจากการอนุโมทนาต่อคนอื่น ที่เขาได้ทําความดีไว้ หรือ เมื่อเราทำบุญอะไรก็อุทิศส่วนกุศลไปให้แก่หมู่ญาติ และสรรพ สัตว์ที่ล่วงลับไปแล้ว นอกจากนี้ ยังมีบุญที่เกิดจากการฟังธรรม บุญที่เกิดจากการแสดงธรรม และการทําความเห็นให้ตรงต่อ หนทางพระนิพพาน หากบำเพ็ญบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการนี้ได้ อย่างสมบูรณ์ ก็เป็นอันหวังได้ว่า จะมีสุคติสวรรค์เป็นที่ไปอย่าง แน่นอน” ครั้นท้าวสักกะตรัสสอนดังนี้แล้ว จึงบอกวัตถุประสงค์ ในการลงมาสู่โลกมนุษย์ว่า “ดูก่อนโกสิยเศรษฐี พวกเรามา สำนักของท่าน ไม่ใช่เพราะต้องการข้าวปายาสของท่านเลย แต่ พวกเราเอ็นดูท่านผู้เป็นญาติ จึงพากันมาด้วยความกรุณา ตัว ท่านนั้น ชื่อโกสิยะ มีความตระหนี่ พวกเราพากันมาเพื่อ ประโยชน์แก่ท่านผู้เดียว เพราะไม่อยากให้ท่านตกนรก แต่ อยากให้ท่านได้ไปเสวยทิพยสมบัติกับพวกเราในสวรรค์” เมื่อโกสิยเศรษฐีฟังธรรมจากท้าวสักกเทวราชแล้ว ก็ รู้สึกตกใจ ควบคู่ไปกับความดีใจ ที่มีผู้มาช่วยตนให้หลุดพ้นจาก การที่ต้องไปตกในนรก เพราะที่ผ่านมาก็นึกแต่ว่า นรกสวรรค์ไม่มี แต่เมื่อได้เห็นเทวดาผู้เคยเป็นหมู่ญาติของตัวเอง ด้วยตาเนื้อ เช่นนั้นแล้ว ทําให้เชื่อมั่นว่า การทําทานดีจริง โลกนี้โลกหน้ามีจริง