อิสรภาพของกัณหาชาลี : หน้า 206/554

ธรระพี ประช ตอนที่ ๑ ๕ (กัณหาชาลี ได้รับอิสรภาพ) เว ส สั น ด ร ช า ด ก ต อ น ที่ ๑ ๒๐๕ แต่ก่อนหลานทั้งสองขึ้นนั่งบนตัก แต่ทำไม เดี๋ยวนี้มายืนอยู่ ไกลเลยเล่า” ชาลีราชกุมารกราบทูลว่า “พระชนนีของหม่อมฉัน ทั้งสองเป็นพระราชบุตรี พระชนกของหม่อมฉันทั้งสองเป็น พระราชบุตร แต่หม่อมฉันทั้งสองเป็นทาสของพราหมณ์ เพราะฉะนั้น หม่อมฉันทั้งสองจึงต้องยืนอยู่ไกล พระเจ้าข้า” พระเจ้าสัญชัยตรัสว่า “หลานรักทั้งสองอย่าได้พูดอย่าง นี้เลย หทัยของปู่เร่าร้อนเหลือเกิน กายของปู่ก็เหมือนถูกยกขึ้น ไว้บนจิตกาธาน ปู่ไม่ได้ความสุขในราชบัลลังก์นี้เลย ปู่จะเอา ทรัพย์สมบัติที่มีอยู่นี้ไถ่หลานทั้งสองคืนมา หลานทั้งสองจักไม่ ต้องเป็นทาสอีกต่อไป” ทรงสอบถามถึงราคาของหลานทั้งสองว่า ถูกพระบิดาตีราคาไว้เท่าไร จะได้จัดหาทรัพย์ให้ชูชกเพื่อไถ่ หลานคืนมา จากนั้นทรงรับสั่งให้รีบจัดหาทาสี ทาสโคตัวเมียตัวผู้ ช้าง อย่างละ 900 แก่พราหมณ์เป็นค่าไถ่พระราชกุมารี และทองคำ 9,000 ตำลึง เป็นค่าไถ่พระกุมาร ทรงพระราชทานทุกอย่าง ตามที่ตกลงกันไว้ อีกทั้งพระราชทานปราสาท ๗ ชั้น ให้กับชูชก อีกด้วย ตั้งแต่นั้นมา ชูชกก็มีบริวารมากมาย พร้อมทั้งรวบรวม ทรัพย์ขึ้นไปเสวยสุขอยู่บนปราสาท บริโภคโภชนะมีรสเลิศ เสวยสุขอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเลยในชีวิต เนื่องจากชูชกบริโภคอาหารเกินประมาณ กินเข้าไป