ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรร ประช
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑ (
๑ (ศุภนิมิต)
๓๓๘
พลางรำพึงถึงพระสุบินตามปกติวิสัยของผู้นำว่า จะเป็นนิมิต
ร้ายหรือดีประการใด พระองค์มิอาจจะทรงทำนายได้ว่าจะเกิด
อันตรายแก่บ้านเมืองพระราชสมบัติ หรือจะมีเหตุการณ์อันเป็น
มหามงคลเกิดขึ้น
รุ่งเช้า ท่านราชบัณฑิตผู้เป็นจตุสดมภ์แห่งวิเทหรัฐ
พากันมาเข้าเฝ้า ครั้นถวายบังคมแล้ว พระเจ้าวิเทหราชตรัส
เล่าเรื่องพระสุบินให้ฟัง พลางรับสั่งว่า “ท่านอาจารย์โปรด
ทํานายนิมิตนี้ทีเถิดว่า จะดีหรือร้ายประการใด” ท่านเสนกะ
วิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนแล้วได้กราบทูลยืนยันมั่นเหมาะว่า “ขอเดชะ
พระองค์ผู้สมมติเทพ กองเพลิงในพระสุบินที่ตรัสเล่าเป็นไฟเย็น
ปราศจากความร้อน ไม่มีลักษณะแผดเผาแต่ประการใด แม้บุคคล
จะห้อมล้อมสัญจรไปมา ก็มิได้รู้สึกในอาการเร่าร้อนกระวน
กระวาย เพลิงในพระสุบินจึงเป็นเพลิงที่ให้ความร่มเย็นสงบสุข
แก่มหาชน จึงเห็นด้วยเกล้าว่า กองเพลิงนั้นเป็นนิมิตแห่งผู้มี
ปรีชาญาณอันเจิดจรัส เป็นไปเพื่อประโยชน์แก่มหาชนอย่าง
แน่นอน
กองเพลิงในท่ามกลางที่ปรากฏเริ่มเป็นจุดเล็กๆ นี้ เป็น
นิมิตระบุถึงผู้มีบุญมีปัญญาเอกอุดม ล่วงพ้นข้าพระพุทธเจ้า
ทั้งสี่ ผู้เป็นประดุจกองเพลิงโดยรอบ คอยปรนนิบัติพระองค์
นับเป็นบัณฑิตคนที่ ๕ ผู้จะมาสู่พระบรมโพธิสมภารในวัยเยาว์