ธรระพี ประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑ (ศุภนิมิต) : หน้า 338/554

ธรระพี ประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑ (ศุภนิมิต) ม ကော ใกล้รุ่งวันหนึ่งพระองค์ทรงพระสุบินว่า ที่ท้องพระลาน หลวงมีกองเพลิงลุกขึ้นมุมละ 9 กอง รวมเป็นกองเพลิง ๔ กอง แต่ละกองประมาณเท่าป้อมปราการของพระราชนิเวศน์ เป็น กองเพลิงโชนแสงรุ่งโรจน์สว่างไสว พลันเกิดมีกองเพลิงอีก กองหนึ่งผุดพุ่งขึ้นมาท่ามกลางกองเพลิงทั้งสี่ กองเพลิงที่ห้านี้ มีจุดเริ่มต้นเป็นจุดเล็กๆ ประมาณเท่าแสงหิ่งห้อย ทว่าฉายแสง พวยพุ่งจากกลางพระลานหลวงไปจรดถึงพรหมโลก แสงนั้น สว่างเจิดจ้าไปทั่วจักรวาล โชติช่วงรุ่งเรืองกว่าแสงสว่างใดๆ ความสว่างที่แผ่ขยายกว้างออกไปเป็นปริมณฑล ส่อง กระจ่างยิ่งกว่าแสงดาว แสงจันทร์ แสงอาทิตย์หรือสิ่งใดๆ บน ภาคพื้นดินในอาณาบริเวณโดยรอบ ทำให้ของชิ้นเล็กชิ้นน้อย ขนาดเท่าเมล็ดพันธุ์ผักกาดก็สามารถมองเห็นได้กระจ่างชัด มหาชนชาวโลกพร้อมทั้งเทพยดา พรหม อรูปพรหม พากัน น้อมนำของหอมและดอกไม้เข้ามาบูชากองเพลิงนั้น แสงสว่าง ที่พวยพุ่งนั้นเย็นฉ่ำเหมือนแสงแห่งพระจันทร์ในคืนวันเพ็ญ มหาชนพากันมาห้อมล้อมเปลวเพลิงนั้นอย่างผาสุก ไม่มีใครได้ รับความร้อน แม้เพียงชุมชนหนึ่งก็หาได้เป็นอันตรายไม่ มีความ เย็นอย่างเป็นสุขน่าอัศจรรย์ทีเดียว พระเจ้าวิเทหราชทรงพระสุบินแล้ว ก็สะดุ้งพระทัยตื่น