ธรรมะเพื่อประชาชน: มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๗ : หน้า 470/554

ธรรมะเพื่อประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๗ (ความจริงปรากฏ) ៤៦៩ ยังเที่ยวหาไฟอีกโดยมิใช่เหตุ บุคคลเห็นหิ่งห้อยในราตรี ก็ สําคัญว่าไฟ เอาหญ้าทําเชื้อบนหิ่งห้อย แล้วเอามือ ให้เกิดไฟ ย่อมไม่สามารถให้ไฟลุกโพลง ด้วยความคิดที่วิปริต ฉันใด คน อันธพาลเป็นเหมือนคนใบ้ แม้แสวงหาสิ่งที่ต้องประสงค์โดย ไม่ใช่อุบาย ก็ไม่ได้สิ่งที่ต้องประสงค์ ฉันนั้น ข้าแต่พระมหาราชเจ้า พระองค์ตรัสถามอาจารย์ทั้งสี่ ก็เป็นเหมือนคนทิ้งตราชู แล้วมาชั่งด้วยมือตนเอง เหมือนเมื่อ ต้องการน้ำนมก็รีดจากเขาโค อาจารย์ทั้งสี่เหล่านั้นจะรู้อะไร เพราะคนเหล่านั้นเป็นเหมือนกับแสงหิ่งห้อย ส่วนมโหสถบัณฑิต เป็นเช่นกับกองเพลิงใหญ่ ย่อมรุ่งโรจน์ด้วยปัญญา ขอพระองค์ โปรดให้หามโหสถมาตรัสถามเถิด เมื่อพระองค์ไม่ทรงทราบ ปัญหาเหล่านี้ พระชนม์ชีพของพระองค์จะไม่มีอีกต่อไป” ครั้น กล่าวคุกคามพระราชาให้เกิดความสะดุ้งหวาดกลัวแล้ว ก็ อันตรธานหายไปทันที พระราชาถูกมรณภัยคุกคามก็บรรทมไม่หลับตลอดทั้งคืน รุ่งขึ้นให้เรียกอำมาตย์ ๔ คน พลางตรัสสั่งว่า “ท่านทั้งสี่จงขึ้น รถ ๔ คัน ออกจากประตูเมือง แล้วจงป่าวประกาศให้ชาวเมือง ทราบว่า พระองค์ทรงยกโทษมโหสถแล้ว ขอให้มโหสถกลับเข้า รับราชการตามเดิม” อำมาตย์ทั้ง ๔ คน รีบรับราชโองการออก เดินทางไปตามหามโหสถทันที