ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๑
ที่ ๒๑ (ผู้เปี่ยมด้ว
ด้วยความเมตตา)
๕๐๓
ว่าคนแอบฟังย่อมจะได้ยินความลับที่ปรึกษากัน ความลับที่
ปรึกษากันก็จะถูกแพร่งพรายทันที”
พระเจ้าวิเทหราชได้สดับถ้อยคำของมโหสถ ทรงพิโรธว่า
อาจารย์ทั้งสี่เป็นคนปองร้ายมโหสถ มักมากในลาภสักการะ
เพราะความอิจฉาริษยานี่เองทำให้อาจารย์ทั้งสี่กล้ามากล่าว
ร้ายมโหสถว่าเป็นผู้คิดกบฏ จึงมีพระราชดำรัสสั่งราชบุรุษให้
ไปนำอาจารย์ทั้งสี่ไปตัดศีรษะทันที
เมื่ออาจารย์ทั้งสี่ถูกราชบุรุษมัดมือไพล่หลัง ถูกเฆี่ยน
ด้วยหวายครั้งละ ๔ เส้น และนำไปแดนประหาร มโหสถผู้เปี่ยม
ล้นด้วยมหากรุณา ที่เปิดเผยความลับของอาจารย์ทั้งสี่ ก็เพื่อ
จะสั่งสอนให้เข็ดหลาบเท่านั้นเองจึงกราบทูลว่า “ข้าแต่สมมติเทพ
อาจารย์เหล่านี้เป็นอำมาตย์เก่าแก่ของพระองค์ ขอพระองค์
ทรงงดโทษแก่อาจารย์เหล่านี้ด้วยการไว้ชีวิตแก่พวกเขาด้วยเถิด"
พระราชาก็ทรงอนุญาต แต่ก็รับสั่งให้ขับไล่อาจารย์ทั้งสี่ จาก
ราชอาณาจักร มโหสถยังอุตส่าห์ทูลขอพระราชทานอภัยโทษให้
อีก พระราชาจึงยกอาจารย์ทั้งสี่ ให้เป็นข้าทาสรับใช้ของมโหสถ
แต่มโหสถก็ทูลให้เป็นไทตามเดิม
พระราชาทรงเลื่อมใสในมโหสถมาก ทรงดำริว่า มโหสถ
มีเมตตาแม้กระทั่งศัตรู จึงอนุญาตให้อาจารย์ทั้งสี่ รับตำแหน่ง