ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๙ (แก้ปัญหาเทพ)
៤៨៧
ผู้ใดมีศรัทธา เชื่อโลกนี้และโลกหน้า จึงบริจาคทาน และใคร่จะ
ให้อีก ไม่รู้จักอิ่มหรือเบื่อในการให้ เมื่อเห็นสมณพราหมณ์
มาบิณฑบาต ก็ยินดีถวายทานวัตถุด้วยความเคารพเลื่อมใส
ไม่รู้สึกเสียดาย และไม่คิดอยากนำของที่บริจาคแล้วกลับคืนมาอีก
สมณพราหมณ์เหล่านี้จึงชื่อว่าเป็นที่เคารพรักของผู้ให้”
เมื่อมโหสถกล่าวแก้ปัญหาทั้งสี่แล้ว เทวดาเจ้าของ
ปัญหาก็เปล่งเสียงสาธุการ และซัดผอบที่เต็มด้วยรัตนะ ๗
ประการ แทบเท้ามโหสถ เป็นการบูชาธรรมในปัญญาอันลึกซึ้ง
ของท่าน ฝ่ายพระเจ้าวิเทหราชทรงโปรดปรานมโหสถเป็นอย่าง
มาก ได้พระราชทานตำาแหน่งเสนาบดีให้มโหสถ ตั้งแต่นั้นมา
มโหสถก็เป็นผู้มียศตำแหน่งสูงสุดในราชสำนัก และช่วยบริหาร
บ้านเมืองให้เจริญรุ่งเรืองยิ่งๆ ขึ้นไป
เราจะเห็นว่า ปัญญาสามารถเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส
ได้สามารถเปลี่ยนแปลงสถานภาพของตัวเองให้สูงขึ้นไปได้เรื่อยๆ
พวกเราทุกคนควรดำเนินตามแบบอย่างของบัณฑิตทั้งหลายใน
กาลก่อน ท่านใช้สติใช้ปัญญาในการแก้ไขปัญหา เพราะฉะนั้น
เราต้องหมั่นศึกษาหาความรู้ไว้ให้มากๆ ต้องเป็นคนช่างสังเกต
หมั่นสอบถามจากท่านผู้รู้ทั้งหลาย จะได้มีดวงปัญญาสว่างไสว
และควรสั่งสมแต่สิ่งที่เป็นไปเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้นจากทุกข์
จากกิเลสอาสวะทั้งหลายกันทุกคน