เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๕ : หน้า 117/554

ธีระ ประช เวสสันดรชาดก ตอน ที่ ๕ (สั ต ต ส ต ก ม ห า ท า น ) พระองค์ได้บริจาคมงคลหัตถีให้แก่พราหมณ์ทั้งแปด ที่เดินทาง มาจากแคว้นกาลิงคะ แม้พระองค์จะไม่หวั่นไหวในเหตุการณ์ที่ เกิดขึ้น แต่พระนางผุสดีผู้เป็นพระมารดากลับรู้สึกเสียใจ ที่ ชาวเมืองมองไม่เห็นคุณความดีของพระโอรส จึงทรงร้องไห้ คร่าครวญด้วยความสงสารลูก *ส่วนพระเวสสันดร ไม่ได้น้อยเนื้อต่ำใจแม้แต่น้อย ขอ ประทับอยู่อีก ๑ วัน เพื่อจะได้เตรียมตัวเดินทาง และสั่งสมมหา- ทานให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ทรงดำริว่าจะบริจาคสัตตสตกมหาทาน ทรง รับสั่งให้มหาอามาตย์ อคุตตะมาเข้าเฝ้า และรับสั่งให้จัดแจง สัตตสตกมหาทาน คำว่า สัตตสตกมหาทาน อาจจะเป็นคำที่ไม่ คุ้นหูนัก ในที่นี้ท่านหมายถึงการให้ทานวัตถุ ๗ ชนิด ชนิดละ ๗๐๐ คือ ช้าง ๗๐๐ เชือก ล้วนประดับด้วยคชาลังการ มีเครื่องรัด กลางตัว ที่ท่าด้วยทองคำบริสุทธิ์ คลุมด้วยเครื่องประดับทอง มีนายหัตถาจารย์ถือโตมรนั่งประจำ ทรงบริจาคม้า ๗๐๐ ตัว ล้วนประดับประดาด้วยอัศวาภรณ์ เป็นม้าอาชาไนย เป็น พาหนะว่องไว มีนายอัศวาจารย์ ประจํา สวมเกราะถือธนู ทรง บริจาครถ ๗๐๐ คัน ที่แข็งแรงมั่นคง หุ้มด้วยหนังเสือเหลือง เสือโคร่ง ประดับด้วยสรรพาลังการหลายอย่าง สวยงามมาก *มก. เวสสันดรชาดก เล่ม ๖๔ หน้า ๖๒๒