การเดินตามทางของบัณฑิต : หน้า 221/554

Bะเพิ่งประชl เดินตามทางของบัณฑิต(๑) เติบโตขึ้นก็ได้รับการเลี้ยงดู เมื่อศึกษาเล่าเรียน ก็ได้ความรู้จาก ครูบาอาจารย์ บางครั้งเราก็เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับ โดยเฉพาะ การเดินทางข้ามวัฏสงสารอันยาวไกลนั้น เราต้องให้สิ่งที่ดีเพื่อ จะได้สิ่งที่ดีติดตัวไป และเมื่อเราให้สิ่งที่เลิศผลบุญอันเลิศย่อม จะบังเกิดขึ้น ผลทานที่ทำไปนั้นไม่สูญหายไปไหน จะเป็นสิ่งที่ ติดตามตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ คอยอ่านวยความสะดวกทุก อย่าง ให้เราเป็นผู้สมบูรณ์พร้อมด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ กระทั่งได้นิพพานสมบัติในที่สุด ครั้งนี้ มีเรื่องราวการให้ทานของบัณฑิตนักปราชญ์ใน กาลก่อน ซึ่งมีเนื้อหาที่ค่อนข้างยาว ทว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ และมีสาระที่จะช่วยสนับสนุนให้เรารักในการสั่งสมบุญยิ่งๆ ขึ้นไป เมื่อพระบรมศาสดาประทับอยู่ ณ พระเชตวันมหาวิหาร ทรงปรารภภิกษุรูปหนึ่งผู้มีอัธยาศัยในการบำเพ็ญทาน ก่อนที่ จะตัดสินใจเข้ามาบวช ท่านเป็นลูกของเศรษฐีในเมืองสาวัตถี เมื่อได้ฟังพระธรรมเทศนาของพระศาสดาก็มีจิตเลื่อมใส ได้ขอ อนุญาตบิดามารดาออกบวชเพื่อแสวงหาหนทางหลุดพ้นจากทุกข์ เมื่อบวชแล้ว ท่านเป็นผู้มีศีลบริสุทธิ์ ประกอบด้วย ธุดงคคุณ มีเมตตาจิตแผ่ไปในเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย เป็นผู้ ไม่ประมาทในการบำรุงพระพุทธเจ้า และพระสงฆ์ วันละ ๓ ครั้ง และเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยจริยาวัตรที่งดงาม มีเสขิยวัตรที่น่า