ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๖ ลี้ภัยการเมือง)
๔๖๓
พระราชาเห็นอาจารย์ทั้งสี่เหมือนวานรเผือก จึงตรัส
ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น นางอมราได้กราบทูลความจริงทั้งหมดว่า
มโหสถไม่ได้เป็นคนขโมย แต่อาจารย์ทั้งสี่นี่แหละเป็นคนขโมย
ของมีค่าทั้ง ๔ อย่าง แล้วให้ทาสีนําไปขายให้ที่บ้าน ซึ่งนางได้
บันทึกชื่อของคนขายพร้อมทั้งวันเวลาอย่างชัดเจน แม้พระราชา
จะทรงเชื่อว่า มโหสถไม่ได้ขโมย แต่ยังคลางแคลงพระทัยว่า
ถ้าหากมโหสถไม่คิดเป็นกบฏ จะหลบหลีกออกนอกเมืองไปทำไม
จึงรับสั่งให้ปล่อยบัณฑิตทั้งสี่เป็นอิสระ
ตั้งแต่นั้นมา บัณฑิตทั้งสี่ไม่กล้าสู้หน้านางอมราอีกต่อไป
ส่วนมโหสถจะกลับเข้ามารับราชการแผ่นดินตามปกติ และ
ฉายแสงแห่งดวงปัญญาของท่านให้เป็นที่ประจักษ์แก่ชาวเมือง
ด้วยวิธีการอย่างไรนั้น ให้ติดตามในตอนต่อไป อย่างไรก็ตาม
ขอให้หมั่นสอนตัวเองให้ดี อย่าให้มีความอิจฉาริษยาเกิดขึ้นในใจ
ถ้ารู้สึกว่าเกิดขึ้นแม้เพียงเล็กน้อย ให้รีบกำจัดออกไป ให้มี
ความมุทิตาขึ้นมาแทน ใครเขาได้ดีมีชื่อเสียงหรือประสบความ
สําเร็จ ให้แสดงความยินดีด้วยความจริงใจ เราจะรู้สึกเป็นสุขใจ
ได้เพื่อนดี เพิ่มขึ้นอีกมากมาย