ธรรมะเพื่อประช: ปฐมเหตุและความไม่เที่ยง : หน้า 80/554

ธรรมะเพื่อประช ตอนที่ ๑ (ปฐมเหตุ) เว ส สั น ด ร ช า ด ก ต อ น ที่ ๑ ๗๔ สรรพสิ่งทั้งหลายทั้งปวงที่มีอยู่ในโลกนี้ ไม่ว่าจะเป็นสิ่ง มีชีวิตหรือไม่มีชีวิตก็ตาม ตัวของเรา บุคคลอื่น หรือสรรพสัตว์ ทั้งหลายก็ตาม ต่างอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง คือ ความ ไม่เที่ยง แปรปรวนเปลี่ยนแปลงไปสู่ความเสื่อมทุกอนุวินาทีและ สูญสลายไปในที่สุด เพราะฉะนั้นเราควรแสวงหาสิ่งเที่ยงแท้ แน่นอน ที่จะนำความสุขและความบริสุทธิ์ที่แท้จริงมาให้เรา ด้วยการปฏิบัติธรรมในหนทางสายกลาง ทางเอกสายเดียว ที่เรียกว่า เอกายนมรรค ที่มุ่งตรงสู่พระนิพพาน *มีธรรมภาษิตใน เวสสันตรชาดก ว่า “เราได้ให้ทานภายนอก ทานนั้นหายังเราให้ยินดีไม่ เรา ใคร่จะให้ทานภายใน แม้ถ้าใครๆ จึงขอหทัยของเรา เราจะ พึงให้ผ่าอุระประเทศนำหทัยออก แล้วมอบให้แก่บุคคลนั้น ถ้าเขาขอจักษุทั้งสองของเรา เราก็จะควักจักษุมอบให้ ถ้า เขาขอเนื้อในสรีระ เราจะเชือดเนื้อจากสรีระทั้งสิ้นให้ ถ้า แม้ใครๆ จึงขอโลหิตของเรา เราก็จะพึงถือเอาโลหิตให้ หรือว่าใครๆ พึงบอกเราว่า ท่านจงเป็นทาสของข้าพเจ้า เราก็ยินดียอมตัวเป็นทาสแห่งผู้นั้น” *มก. เวสสันตรชาดก เล่ม ๖๔ หน้า ๕๙๙