ธรรมะ ประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๕ (พิสูจน์ ชายชู้) : หน้า 369/554

ธรรมะ ประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๕ (พิสูจน์ ชายชู้) ๓๖๘ เป็นเวลานานปี เขาปรารถนาจะไปเยี่ยมบ้าน จึงได้อำลาพ่อตา แม่ยาย และชวนภรรยาสาวออกเดินทางกลับบ้านเกิด ระหว่าง ทางมีแม่น้ำขวางหน้าอยู่ น้ำในแม่น้ำไม่ลึกนัก พอเดินข้ามได้ แต่ทั้งสองไม่กล้าเดินข้ามเพราะว่ายน้ำไม่เป็น กลัวว่าน้ำเชี่ยว จะพัดตัวเองจมลงในแม่น้ำ จึงยืนรอคอยหาวิธีการที่จะข้าม แมนานน ขณะนั้นเอง มีชายเข็ญใจคนหนึ่งชื่อ ทีฆปิฏฐิ เดินเลียบ มาตามริมฝั่งแม่น้ำ เห็นสามีภรรยายืนรออยู่ สังเกตดูท่าทางก็รู้ ว่าเป็นคนกลัวนาจึงนึกในใจว่า “คงเป็นโอกาสดีของเราที่จะได้ ค่าจ้าง” และเมื่อมองเห็นนางทีมตาลาก็เกิดความรู้สึกหลงใหล ได้แสร้งบอกว่า น้าในแม่นํ้า ลึกมาก ถ้าท่านทั้งสองอยากข้ามไป เราจะอาสาช่วยพาท่านข้ามไปทีละคน ทั้งสามตกลงกันว่า จะ ให้นางทีฆตาลาข้ามไปก่อน แล้วค่อยย้อนมารับนายโคฬิกาฬ ทีมปิฏฐิให้นางทีมตาลาขึ้นขี่คอของตน พร้อมทั้งขน เสบียงอาหาร และของฝากที่จะนำไปให้มารดาบิดาของนาย โคฬกาฬไปด้วย เมื่อเดินลงสู่แม่น้ำ ยิ่งห่างฝั่งก็แสร้งย่อตัวลง เพื่อแสดงให้โคสกาฬเห็นว่าน้าลึกมาก ทําให้โคสกาฬเกิดความ หวาดกลัวว่า แม่น้ำนี้ลึกอย่างที่ชายแปลกหน้าบอก เมื่อถึง กลางแม่น้ำ นายทีฆปิฏฐิเอ่ยเกี้ยวพาราสีนางทีมตาลาว่า “การ อยู่คู่กันของชายหญิง เป็นวิสัยธรรมดาของสัตวโลก เหมือน