ธรรมะเพื่อประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๔ (ยักษ์จำแลง) : หน้า 364/554

ธรรมะเพื่อประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๔ (ยักษ์จำแลง) ๓๖๓ เมื่อพระเจ้าวิเทหราชได้ทรงสดับรายงานของอ้ามาตย์ ในเรื่องนี้แล้ว ตรัสปรึกษากับท่านเสนกะว่า “เป็นอย่างไรท่าน อาจารย์ พ่อมโหสถมีปรีชาญาณยอดเยี่ยมจริงๆ เธอได้ปฏิบัติ กิจอันสำคัญ ให้ชีวิตแก่ลูกน้อยของหญิงนั้นไว้ หากไม่มีพ่อ มโหสถแล้ว เด็กนั้นจะไม่พ้นจากเงื้อมมือของนางยักษิณีไปได้ ว่าในเชิงคดีแล้ว เป็นคดีที่ไม่มีผู้รู้เห็น ไม่มีใครอยู่ที่นั่นเป็น พยานขณะที่ยักษิณีแย่งเด็กมา ถ้าหากมโหสถไม่มีปรีชาจริงๆ แล้ว ก็ยากที่จะวินิจฉัยให้ยุติธรรมได้ นี่เราพร้อมจะรับตัวมโหสถเข้า มาหรือยังล่ะท่านอาจารย์” แม้อาจารย์เสนกะรู้ว่ามโหสถเป็นบัณฑิต แต่ด้วยจิตที่มี อคติ และตระหนี้ในลาภจึงหาเหตุผลมาทัดทานพระราชาอีกจนได้ มโหสถกุมารจึงเป็นเหมือนเพชรในตม ที่ยังไม่มีโอกาสแสดง ปัญญาสนองเบื้องพระยุคลบาทแด่พระราชา เรามาติดตามใน ตอนต่อไปว่า มโหสถจะได้มีโอกาสจรัสแสงแวววาวให้มหาชนได้ เห็นอานุภาพอย่างไร ให้หมั่นนั่งสมาธิเจริญภาวนาเป็นประจำ ทำกันไปทุกๆ วันอย่าได้ขาด อย่าได้ท้อถอย หยุดให้นิ่งสนิทให้ สมบูรณ์ จนเข้าไปถึงแหล่งแห่งปัญญาบริสุทธิ์ภายใน เราจะได้ มีปัญญาญาณเหมือนดั่งบัณฑิตนักปราชญ์ หรือผู้รู้ทั้งหลายกัน ทุกคน