ธรรมะเพื่อประชา: มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๙ (แก้ปัญหาเทพ) : หน้า 487/554

ธรรมะเพื่อประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๙ (แก้ปัญหาเทพ) ៤៨៦ ไม่ได้ไปตลาด ครั้นแม่มาพบเข้าก็โมโหจึงฉวยไม้เรียวไล่ตี ส่วน ลูกชายเห็นแม่ถือไม้เรียวมาหาตนก็รีบวิ่งหนี คุณแม่วิ่งไล่ไม่ทัน ก็ด่าว่าบริภาษลูกชายที่ไม่ยอมเชื่อฟังราวกับจะให้ไปตาย แต่ถึง อย่างไรก็ตาม แม้ปากจะบ่นด่าว่าร้ายบริภาษลูกชายอย่างไร แต่จิตใจก็ยังคงเปี่ยมล้นไปด้วยความรัก ความปรารถนาดีไม่อยาก ให้ลูกไปตายจริงๆ อย่างที่ว่า” พระราชาฟังคำตอบแล้ว รู้สึกปลื้มปีติโสมนัส และก็ ตรัสถามเทพปัญหาข้อที่ ๓ ว่า “คน ๒ คนกล่าวคู่กันด้วยค่า ไม่จริง ทักท้วงกันด้วยคำเหลาะแหละ แต่บุคคลทั้งสองนั้นก็ยัง เป็นที่รักของกันและกัน เทวดาได้กล่าวปริศนาธรรมนี้โดยหมาย เอาใคร” มโหสถทูลแก้ว่า “เทพปัญหาข้อนี้หมายเอาคู่สามีภรรยา เมื่อใดสามีภรรยาอยู่ด้วยกันในที่ลับหลับตา ก็ล้อเล่นกันด้วย ความเสน่หาตามความยินดีของชาวโลก และกล่าวคู่กันด้วยค่าที ไม่เป็นจริง ท้วงติงกันเล่นด้วยคำเหลาะแหละ แต่ในความเป็นจริง ภรรยาสามีทั้งคู่กลับมีความรักต่อกันไม่อยากพลัดพรากจากกัน” พระราชาได้ตรัสถามเทพปัญหาข้อสุดท้ายว่า “บุคคล นําข้าว นํ้า ผ้า และเสนาสนะไป ไม่เคยคืนแก่ผู้เคยให้ แต่บุคคล เหล่านั้นก็ยังเป็นที่รักของผู้เป็นเจ้าของอยากทราบว่าเทพปริศนา นี้หมายถึงใคร” มโหสถได้อธิบายว่า “ปัญหานี้เทวดาหมายเอา สมณพราหมณ์ผู้ประพฤติธรรม เป็นธรรมเนียมของโลกว่า