เดินตามทางของบัณฑิต : หน้า 249/554

ธรรมะ ประช เดินตามทางของบัณฑิต (๔) ២៤៨ ที่ท่าชอติมพรุก็ดี ที่ห้วงน้ำใหญ่มีกระแสอันเชี่ยวก็ดี การบูชา และความเพียรของเขาในที่นั้นๆ ย่อมมีผลอย่างแน่นอน ผู้ใด เมื่อแขกนั่งแล้ว ไม่บริโภคโภชนะแต่เพียงคนเดียว จะกล่าวว่า ไร้ผลนั้นไม่ได้ ดูก่อนโกสิยเศรษฐี เพราะเหตุนั้นข้าพเจ้าขอพูด กับท่าน ท่านจงขึ้นสู่หนทางของพระอริยเจ้า จงให้ทานด้วย จง บริโภคด้วย เพราะว่าผู้บริโภคคนเดียวหาได้มีความสุขไม่” ท่านเศรษฐีเริ่มหูตาสว่างขึ้นมา เมื่อได้ฟังธรรมภาษิตที่ ยังใจให้อิ่มเอิบเบิกบาน มีข้อคิดสั้นๆ คือ เราจะชักชวนใครให้ ทำความดี ให้สละความตระหนี่ออกจากใจ นอกจากเราจะมี ความรัก และปรารถนาดีด้วยความบริสุทธิ์ใจแล้ว ต้องมีวาทศิลป์ รู้จักพูดยกใจให้เขาสบายใจ และอยากทำความดีตาม พูดจาดี เป็นศรีสง่าทั้งแก่ตัวเองและคนฟัง ดังนั้น ให้ทุกคนผู้กำลังทำ หน้าที่ผู้นําบุญยอดกัลยาณมิตร หมั่นศึกษาศาสตร์ตรงนี้ให้ดี ฝึกใช้ถ้อยคำที่พอเหมาะพอสม เป็นคำคมที่ชวนให้คิดสะกิดใจ ให้ตัดความตระหนี่ซึ่งเป็นเนื้อร้ายในใจของเขาออกไปให้ได้ เรา จะได้สมปรารถนาในการทําหน้าที่เป็นแสงสว่างแก่โลกกันทุกคน