ธรรมะเพื่อประชา: มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๐ : หน้า 491/554

ธรรมะเพื่อประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๐ (อย่าบอก ความลับแก่ใคร) ៤៩០ การที่ชีวิตจะปลอดภัยจากภัยทั้งหลายในสังสารวัฏนั้น จําเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องเป็นผู้ที่ไม่ประมาทในการสั่งสมบุญบารมี ยึดพระรัตนตรัยเป็นสรณะ หมั่นตรึกระลึกนึกถึงพระรัตนตรัย ทําใจให้เข้าถึงและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับ ตลอดเวลา พระรัตนตรัยให้ได้ และควรจะนำความรู้ที่เกิดจากการเข้าถึง พระรัตนตรัย ไปทำหน้าที่ผู้นำบุญยอดกัลยาณมิตร เป็นแสงสว่าง แก่โลก นี่คือหัวใจของการสร้างบารมี ได้บรรลุวัตถุประสงค์ ของการเกิดมาในภพชาตินี้ หากพวกเราทุกคน เป็นผู้ที่เอาจริง เอาจังในการปฏิบัติธรรม ชีวิตย่อมจะคุ้มค่าสมกับที่ได้เกิดมา พบพระพุทธศาสนา มีวาระพระบาลีใน ปัณฑรกชาดก ความว่า “นรชนใดบอกความลับแก่คนอื่น นรชนนั้นจัดเป็นคน โง่เขลา นับวันจะต้องเสื่อม โดยไม่ต้องสงสัย เพราะโทสาคติ โมหาคติ ภยาคติ และฉันทาคติ ผู้ใดปากพล่อย นับเข้าใน พวกอสัตบุรุษ ชอบกล่าวถ้อยคำในที่ประชุมชน นักปราชญ์ เรียกผู้นั้นว่า ผู้มีปากชั่วร้ายคล้ายอสรพิษ ควรเว้นคนเช่น นั้นเสียให้ห่างไกล” เรื่องมโหสถบัณฑิต ในตอนนี้เป็นเรื่องของความลับว่า ควรเปิดเผยแก่ใคร ไม่ควรเปิดเผยแก่ใครบ้าง เมื่อพูดถึงความลับ หมายถึงเป็นสิ่งที่ไม่ควรแพร่งพราย เพราะหากมีคนอื่นรู้ และ