ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะ ประช
เดินตามทางของบัณฑิต (๙)
២៨៦
สุธาโภชน์จากท่านดาบส แต่ได้รับการปฏิเสธ แม้จะเป็นเทวดา
แต่ก็ไม่อยู่ในฐานะที่จะได้รับสุธาโภชน์ไปบริโภค เพราะนอกจาก
สุธาโภชน์จะเป็นอาหารทิพย์ที่มีความพิเศษกว่าอาหารทั่วๆไป
ยังมีโอชารสที่สามารถดับความหิว ความกระหาย ความกระสัน
ความกระวนกระวาย ความเหน็ดเหนื่อย ความโกรธ ความ
เข้าไปผูกโกรธ ความวิวาท ความส่อเสียด ความหนาว ความร้อน
และความเกียจคร้าน เพราะฉะนั้น ที่ท่านไม่ให้เทพนารีทั้งสอง
ไม่ใช่เพราะความตระหนี่ แต่ต้องพิจารณาดูว่า บุคคลใดสมควร
แก่อาหารที่วิเศษนี้มากที่สุด เมื่อได้ไปแล้ว จะได้มีกำลังกาย
กำลังใจไปใช้ในการสร้างความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไป
ต่อมาเทพนารีคนที่ ๓ ชื่อศรัทธา ได้เข้าไปขอสุธาโภชน์
จากท่านดาบสบ้าง เธอได้แนะนำตัวเองว่า “ดิฉันชื่อว่าศรัทธาเทวี
ได้รับการบูชาในหมู่มนุษย์ เป็นผู้ไม่คบคนพาล ที่ต้องมาสำานัก
ของพระคุณเจ้า เพราะวิวาทกันด้วยสุธาโภชน์ ข้าแต่พระคุณเจ้า
ผู้มีปัญญาอันประเสริฐ ขอพระคุณเจ้า โปรดแบ่งสุธาโภชน์นั้น
ให้ดิฉันบ้างเถิด”
ท่านดาบสรู้ว่า เทพนารีท่านนี้ยังมีคุณสมบัติไม่พอที่จะ
รองรับสุธาโภชน์ จึงได้ตอบไปว่า “บางคราวพวกมนุษย์ยินดีใน
การให้บ้าง การฝึกฝนบ้าง การบริจาคบ้าง ย่อมทำด้วยความเชื่อ
แต่มนุษย์พวกหนึ่งทําโจรกรรมบ้าง พูดเท็จบ้าง ล่อลวงบ้าง