ธรรมะเพื่อประชา: เวสสันดรชาดก ตอนที่ 7 : หน้า 135/554

ธรรมะเพื่อประชา เวสสันดรชาดก ตอน ที่ ๗ (เสด็จออกบรรพชา) ๑๓๔ *ครั้งที่แล้ว ได้กล่าวถึงตอนที่พระเวสสันดร ได้ถวาย สัตตสตกมหาทาน พร้อมทั้งสิ่งของอย่างอื่นมากมาย กระทั่ง รถม้าที่เป็นราชพาหนะนำพาท่านออกผนวช เมื่อมีพราหมณ์ เพียงขอ ตามมาขอพระองค์ก็ให้ไป ส่วนพระองค์พร้อมด้วยพระนางมัทรี และพระโอรสพระธิดา ยอมที่จะเสด็จไปด้วยเท้าเปล่า ให้มีโอกาสได้ทําทานเท่านั้น นี่เป็นหัวใจของพระโพธิสัตว์ ผู้หวัง จะได้บรรลุพระสัพพัญญุตญาณอันประเสริฐ เมื่อพวกเราฟังแล้ว บางท่านอาจสงสัยหรือเกิดความขัดแย้งขึ้นในใจ ไม่เข้าใจว่า ทําไมต้องบริจาคทาน จนเป็นเหตุให้ตนเองต้องเดือดร้อนถึง เพียงนั้น ความเดือดร้อนหรือไม่ขึ้นอยู่ที่ใจ พระโพธิสัตว์ทรงมอง การณ์ไกลทรงรู้ถึงมหานิสงส์อันยิ่งใหญ่ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตกาล ท่านยอมลำาบากในภพชาตินี้ เพื่อให้ได้ความสุขอันยิ่งใหญ่ใน ภพชาติต่อๆ ไป จนกระทั่งถึงภพชาติสุดท้าย ด้วยท่านตระหนัก ดีว่าสิ่งที่ท่านให้ไปนั้น จะมีผลดีต่อมวลมนุษยชาติอีกมากมาย นับไม่ถ้วน ท่านจึงยอมสละทุกอย่าง แม้ชีวิตก็ให้ได้ ดังนั้นจะ เอาตัวเราไปเปรียบกับผู้ที่มีหัวใจกว้างขวางอย่างนั้นไม่ได้ เพราะจะไม่ต่างกับเอาน้ำในบ่อไปเทียบกับน้ำในมหาสมุทรฉะนั้น *มก. เวสสันตรชาดก เล่ม ๖๔ หน้า ๖๕๖