ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
แนวคิดการบำเพ็ญบารมี(๑)
๑๖
ตนเองได้เวียนตายเวียนเกิดอย่างนี้มานับภพนับชาติไม่ถ้วนแล้ว
ถ้าตายก็เป็นเพียงการเปลี่ยนภพภูมิใหม่ เปลี่ยนสถานที่สร้าง
บารมีใหม่ การตายเร็วหรือช้านั้นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ สำคัญที่ว่า
ทุกลมหายใจเข้าออกในขณะที่มีชีวิตอยู่นั้น เป็นไปเพื่อการสร้าง
บารมีหรือไม่ การได้โอกาสสร้างบารมีนั้นนับเป็นสิ่งที่หาได้
ยากยิ่ง เมื่อโอกาสดีมาถึงตัวแล้ว ท่านจึงไม่พลาดที่จะสร้าง
บารมีให้ครบถ้วนทุกประการ เพื่อความถึงพร้อมทุกสิ่งใน
อนาคตกาลภายภาคเบื้องหน้า
การสร้างบารมีทั้ง ๓๐ ทัศนี้ เป็นเสบียงสำคัญ เปรียบ
เสมือนธรรมาวุธอันวิเศษที่สนับสนุนให้ก้าวขึ้นสู่ความสูงส่ง
และความเต็มเปี่ยมของชีวิต คือ ได้เข้าถึงพระธรรมกายอรหัต
หมดกิเลสเป็นพระอรหันต์ หากสร้างบารมีแบบพระบรมโพธิสัตว์
ย่อมจะได้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สั่งสอนเหล่าเวไนยสัตว์
ให้หลุดพ้นจากทุกข์ตามพระองค์ไปด้วย ซึ่งแต่ละพระองค์นั้น
ทรงทําได้ตามกําลังบารมีที่สั่งสมไว้ บางพระองค์ทรงสร้างบารมี
ประเภทปัญญาธิกพุทธเจ้าสร้างมา ๒๐ อสงไขย 900,000 มหากัป
ก็ขนสรรพสัตว์เข้านิพพานไปได้จํานวนหนึ่ง
หากสร้างบารมีประเภทสัทธาธิกพุทธเจ้า ๔๐ อสงไขย
900,000 มหากัป ก็สามารถเทศน์โปรด และขนหมู่สัตว์ไปสู่
นิพพานตามพระองค์ได้เพิ่มมากขึ้น ส่วนพระโพธิสัตว์ที่สร้าง