ธรรมะเพื่อประชา: เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๔ : หน้า 111/554

ธรรมะเพื่อประชา เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๔ (พระราชทานช้างมงคล) ๑๑๐ “พระเวสสันดร ควรพระราชทานข้าว น้ำ ผ้านุ่ง ผ้าห่ม และเสนาสนะ เพราะของเหล่านั้นสมควรแก่พวกพราหมณ์ แทนที่จะพระราชทานช้างมงคล บัดนี้แคว้นของพระองค์ถูก พระโอรสบั่นทอนเสียแล้ว มงคลหัตถีนี้ เป็นราชพาหนะรู้ชัยภูมิ ในการทำยุทธหัตถีทุกอย่าง เป็นช้างเผือก สามารถเอาชนะ ข้าศึกได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งพระเวสสันดรยังพระราชทาน คนเลี้ยงช้างอีก ๕๐๐ ตระกูลให้แก่พราหมณ์ทั้งแปดด้วย ขอ พระองค์ทรงเนรเทศพระเวสสันดรออกนอกเมืองสีพี ไปอยู่ที่ เขาวงกตเถิด” พระเจ้าสัญชัยสดับคาร้องเรียนเช่นนั้นแล้ว เห็นว่า ถ้า หากไม่เนรเทศพระเวสสันดรออกจากเมือง ชาวเมืองจะไม่พอใจ เรื่องราวอาจลุกลามใหญ่โต แม้พระองค์จะทรงรักพระโอรสสุด ที่รักมากเพียงไร แต่ก็ไม่อาจต้านกำลังของชาวเมือง จึงได้แต่ รับสั่งว่า “ถ้าชาวเมืองสีพีเห็นพ้องต้องใจกันเช่นนี้ เราก็ไม่ขัด แต่ขอให้โอรสของเราพักอยู่ที่เมืองนี้เพียงคืนเดียว และให้เสวย ราชสมบัติสักวันหนึ่งเถิด” จากนั้นทรงรับสั่งราชบุรุษให้ไปส่ง ข่าวถึงพระโอรส ถึงกระนั้นพระเวสสันดรทรงไม่ได้หวั่นไหวหรือท้อพระทัย หรือเดือดร้อนกับการสร้างมหาทานบารมีของพระองค์ มีแต่ ความปีติโสมนัสว่า ดวงหทัยหรือจักษุเราก็ให้ได้ จะป่วยกล่าว