ธรรมะเพื่อประชา: มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒ : หน้า 503/554

ธรรมะเพื่อประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒ ๑ (ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา) ๕๐๒ และเทวินทะตามลำดับ ครั้นรู้ความจริง จึงรับสั่งให้นำไปขังคุก รวมกันไว้ เตรียมรอเวลาที่จะประหารชีวิต มโหสถกราบทูลว่า “ข้าแต่พระมหาราชเจ้า บุคคลไม่ ควรบอกความลับของตนแก่บุคคลอื่นด้วยเหตุนี้ ส่วนอาจารย์ ทั้งสี่กราบทูลว่า ควรบอกความลับแก่คนอื่น จึงถึงความพินาศ ใหญ่หลวงเพราะปากเป็นเหตุ” จากนั้นได้ถือโอกาสสอนธรรมะ พระราชาว่า “การซ่อนความลับไว้นั่นแหละดี การเปิดเผย ความลับไม่ประเสริฐเลย บุคคลผู้มีปัญญา ในเมื่องานลับยังไม่ สำเร็จจึงอดทนไว้ ต่อเมื่อสำเร็จแล้วจึงกล่าวตามสบาย บุคคลไม่ควรเปิดเผยความลับเลย ควรรักษาความลับ นั้นไว้ดุจบุคคลรักษาขุมทรัพย์ ฉะนั้น ความลับอันบุคคลผู้รู้แจ้ง ไม่ทำให้ปรากฏนั่นแหละดี บัณฑิตไม่ควรบอกความลับแก่สตรี และคนไม่ใช่มิตร อย่าบอกความในใจแก่บุคคลที่เห็นแก่อามิส และแก่คนไม่ใช่มิตรในกาลทุกเมื่อ ผู้มีปรีชาย่อมอดทนต่อคำด่า คำบริภาษ และการประหารของบุคคลผู้รู้ความลับ ซึ่งผู้อื่นไม่รู้ ประหนึ่งคนเป็นทาสอดทนต่อคำด่าของนาย ชนทั้งหลายรู้ ความลับที่ปรึกษากันของคนผู้หนึ่งเพียงใด ความหวาดสะดุ้ง ของเขาย่อมเกิดขึ้นเพียงนั้น เพราะเหตุนั้น ผู้ฉลาดไม่ควรเผย ความลับ บุคคลกล่าวความลับในเวลากลางวัน จึงหาโอกาสที่ เงียบ เมื่อจะพูดความลับในเวลาค่ำคืน อย่าพูดดังเกินไปเพราะ