เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๕ : หน้า 207/554

Boประช เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๕ (กัณหาชาลีได้รับอิสรภาพ) ๒๐๖ เท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม ท้องโตขึ้นทุกวันๆ เพราะความไม่รู้จักประมาณ และเมามันในความอร่อยของพระกระยาหารซึ่งเป็นของสำหรับ พระราชา เมื่อกินมากเข้าๆ อาหารที่บริโภคเข้าไปย่อยไม่ได้ ได้รับความทรมานแสนสาหัส ในที่สุดก็ท้องแตกตายบนปราสาท นั่นเอง พระเจ้าสัญชัยให้ทำฌาปนกิจชูชก พร้อมตีกลองใหญ่ ป่าวประกาศว่า ใครเป็นญาติของชูชกให้มาขนสมบัติไป ครั้นไม่ พบคนที่เป็นญาติของชูชกแม้แต่คนเดียว จึงโปรดให้ขนทรัพย์ ทั้งหมดคืนเข้าพระคลังหลวงตามเดิม พระเจ้าสัญชัยทรงให้ประดับราชกุมารกุมารีทั้งสองอย่างดี ประหนึ่งเทพกุมาร ให้แต่งองค์ด้วยอิสริยาภรณ์ชั้นเลิศ และ ทรงไต่ถามถึงพระบิดาของหลานทั้งสองว่า มีความเป็นอยู่ อย่างไรบ้าง ทรงดำเนินชีวิตในป่าใหญ่อย่างไร พระนัดดาทั้ง สองทูลว่า พระชนกชนนีทั้งสองไม่ค่อยมีพระโรคาพาธ ยัง อัตภาพให้เป็นไปด้วยการเสาะแสวงหาผลไม้ จากนั้นได้ทูลเล่า กิจวัตรประจำวัน และสิ่งที่ตื่นตาตื่นใจภายในเขาวงกต พร้อม กับทูลทักท้วงพระอัยกาว่า “บุตรทั้งหลายที่เกิดขึ้นในโลก ย่อม เป็นที่รักของผู้เป็นพ่อแม่ พระอัยกาคงไม่รักพระโอรสเป็นแน่ จึงทรงปล่อยให้ทั้งสองพระองค์อยู่โดดเดี่ยวตามลำพัง” พระเจ้าสัญชัยทรงชี้โทษของพระองค์ว่า “ดูก่อนหลานเอ๋ย การที่ปู่ให้ขับไล่บิดาของเจ้าผู้ไม่มีโทษเพราะถ้อยคำของชาวสีพีนั้น