ธรรมะเพื่อประชา: เดินตามทางของบัณฑิต : หน้า 237/554

ธรรมะเพื่อประชา เดินตามทางของบัณฑิต(๓) ๒๓๖ บุคคลตั้งวาจาและใจไว้โดยชอบ มิได้ทำบาปด้วยกาย อยู่ครอบครองเรือน ที่มีข้าว และน้ำมาก เป็นผู้มีศรัทธา เป็นผู้อ่อนโยน มีปกติเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ รู้ถ้อยคำของผู้ขอ ผู้ที่ ตั้งอยู่ในธรรม ๔ อย่างเหล่านี้ชื่อว่าผู้ดำรงในธรรม ไม่ต้อง กลัวปรโลก” คุณธรรม ๔ ประการ ของผู้ที่ได้ชื่อว่า ดำรงอยู่ในธรรม คือ เป็นผู้มีความศรัทธา มีสัมมาทิฏฐิ เชื่อว่าทานที่ให้แล้วมี ผลจริง การบูชาบุคคลที่ควรบูชามีผลจริง ผลวิบากของกรรมที่ ทําดีและชั่วมีจริง โลกนี้โลกหน้ามีจริง มารดาบิดามีคุณจริง พวกสัตว์ที่ผุดเกิดแบบโอปปาติกะมีจริง เชื่อว่าในโลกมีสมณ พราหมณ์ผู้ประพฤติดีประพฤติชอบชนิดที่ทำพระนิพพานให้แจ้ง ด้วยความรู้ยิ่งเอง แล้วประกาศโลกนี้และโลกหน้า โดยเฉพาะ ความเชื่อที่มีต่อการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เรียกว่า ตถาคตโพธิสัทธา มีจริง คุณธรรมประการต่อมา คือ มีความสุภาพอ่อนโยน ทำ ตนให้เป็นผู้น่าเคารพรัก ดำรงตนให้เป็นผู้ให้ คือ มีความ เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ไม่เป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว ฝึกใจของเราให้กว้าง ใหญ่เหมือนสายน้ำที่ไหลไปในมหาสมุทร นำความร่มเย็นไปสู่ สถานที่นั้นๆ หรือเหมือนดวงอาทิตย์ที่ฉายแสงให้แก่สรรพสิ่ง ทั้งหลาย โดยไม่เห็นแก่ความเหนื่อยยาก