ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑ ๗ (ความจริงปรากฏ)
๔๖๗
ถึงคนอื่น ผู้รู้กล่าวว่า ลาภสักการะทำให้คนตามืดบอด ลาภ-
สักการะ หรือผลประโยชน์ทำให้แตกแยกกันได้ ที่เคยเป็นเพื่อน
รักก็กลายเป็นศัตรูกันแม้ผู้ที่ได้รับยกย่องว่าเป็นบัณฑิตนักปราชญ์
ยังต้องถูกใส่ความจากผู้ไม่หวังดีเพราะลาภสักการะ
*ครั้งที่แล้ว ถึงตอนที่มโหสถถูกกล่าวหาว่า ขโมยของ
พระราชา และคิดตั้งตนเป็นกบฏ จนต้องรีบหลบหนีออกนอกเมือง
เพราะมิฉะนั้น อาจถูกจับประหารชีวิตโดยที่ไม่ได้ไต่สวน ถึงแม้
นางอมราจะพิสูจน์ความจริงให้พระราชารู้ว่า มโหสถไม่ได้ขโมย
สิ่งของล้ำค่าเหล่านั้น พระราชายังทรงไม่พอพระทัย เพราะดำริว่า
มโหสถมีความคิดจะแย่งชิงราชบัลลังก์จริง จึงไม่ยอมให้จับกุม
พระองค์จึงไม่ยอมให้คนไปตามมโหสถกลับเข้ามารับราชการใน
ราชสำนักอีก
ครั้นเทวดาที่สิงสถิตอยู่ที่เศวตฉัตรของพระราชา ไม่ได้
สดับธรรมเทศนาของพระโพธิสัตว์หลายวัน และรู้ว่ามโหสถถูก
กลั่นแกล้ง คนดีเทวดาต้องคุ้มครองรักษา พระราชาพระองค์นี้
เป็นคนหูเบา มีปัญญาน้อย ไม่รู้จักเลือกใช้คนให้เป็น อาศัยกิน
บุญเก่าเท่านั้นถึงได้มาบังเกิดเป็นพระราชา เทวดาจึงคิดหาวิธี
*มก. มโหสถบัณฑิต เล่ม ๖๓ หน้า ๓๙๔