ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
เดินตามทางของบัณฑิต (๑)
๒๒๓
จักไม่ดื่มน้ำนั้น ด้วยผลแห่งการที่ได้รับพรในสำนักของเรานี้
เธอจึงเป็นผู้มีอัธยาศัยในการให้ทาน”
เมื่อภิกษุสงฆ์ทูลถามเรื่องราวในภพชาติอดีตของภิกษุผู้
ยินดีในการให้ทานรูปนี้ พระพุทธองค์จึงตรัสเล่าให้ฟังว่า
*ในอดีตกาล เมื่อครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติ
ในพระเมืองพาราณสี พระโพธิสัตว์บังเกิดเป็นคฤหบดีผู้มั่งคั่ง มี
ทรัพย์มาก มีโภคสมบัติประมาณ ๔๐ โกฏิ ภายหลังพระราชาได้
ทรงพระราชทานตำแหน่งเศรษฐีประจำเมืองแก่พระโพธิสัตว์
เศรษฐีเองก็ได้รับการเคารพยกย่องจากชาวเมือง และชาว
ชนบทเป็นอันมากว่า เป็นผู้สมควรที่จะได้รับตำแหน่งนี้ เพราะ
เป็นผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารี มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ตั้งแต่นั้นมา
พระโพธิสัตว์ก็เป็นที่รักของคนทั้งเมือง
วันหนึ่ง ท่านเศรษฐีได้พิจารณาดูสมบัติของตัวเอง
พลางคิดว่า “ยศตำาแหน่งนี้เรามิได้มาเพราะการนอนหลับ หรือ
ว่าทำกายทุจริต แต่เพราะได้บำเพ็ญกายสุจริต วจีสุจริต มโน
สุจริตให้บริบูรณ์ ปัจจุบันที่เราเป็นอยู่สะดวกสบายก็เพราะบุญ
ในอดีต และบุญปัจจุบันที่เราทำนี้ ต่อไปจะกลายเป็นบุญในอดีต
*มก. สุธาโภชนชาดก เล่ม ๖๒ หน้า ๔๖๒