ธรรมะเพื่อประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๐ : หน้า 414/554

ธรรมะเพื่อประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๐ (ต้อนรับบัณฑิตใหม่) ๔๑๓ ราชบริษัททั้งปวงฟังแล้ว ต่างปรบมือแซ่ซ้องสาธุการว่า “มโหสถบัณฑิตกล่าวได้ยอดเยี่ยมจริงๆ” ส่วนพระเจ้าวิเทหราช ได้สดับถ้อยคำอุปมาอุปไมยเช่นนั้น ทรงชื่นชมโสมนัส จากนั้นก็ ไม่ทรงรีรอ ทรงจับพระสุวรรณภิงคารที่เต็มเปี่ยมด้วยน้ำหอม หลั่งคันโธทกให้ตกลงในมือของเศรษฐี พร้อมกับมีพระดำรัสว่า “ท่านคฤหบดี ขอให้มโหสถบัณฑิตมาเป็นบุตรของเราเถิด เรา จะเลี้ยงดูให้ดีประดุจบุตรสุดที่รักที่เกิดแต่อกเราทีเดียว” แม้ท่านเศรษฐีจะรัก และคิดถึงบุตรสุดที่รักมากเพียงไร แต่เมื่อเป็นราชประสงค์ก็ไม่อาจขัดได้ อีกทั้งเห็นว่าเป็นโอกาสที่ มโหสถจะได้แสดงปรีชาญาณของความเป็นบัณฑิต อันจะนำ ความเจริญรุ่งเรืองมาสู่วงศ์ตระกูล และประเทศชาติบ้านเมือง จึงตัดสินใจมอบมโหสถให้พระราชา ตั้งแต่นั้นมา มโหสถบัณฑิตกับบริวารได้รับราชการอยู่ ในราชสํานักของพระเจ้าวิเทหราช และพร้อมกันนั้นยังต้อง เผชิญหน้ากับคณาจารย์ประจำราชสำนักชุดเก่าทั้ง ๔ ท่าน อันมีท่านเสนกะเป็นหัวหน้า ซึ่งจะต้องขับเคี่ยวกันอย่างถึงพริก ถึงขิง จนกว่าจะยอมจำนน ทางฝ่ายพระเจ้าวิเทหราชเอง ในฐานะที่ทรงเป็นพระราชาของพสกนิกร ทรงเป็นพระบิดา บุญธรรมของมโหสถ และทรงเป็นศิษย์ของอาจารย์ทั้งสี่ ก็ต้อง