มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒ (สืบหาบัณฑิต) : หน้า 348/554

ธรระพี ประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒ (สืบหาบัณฑิต) ๓๔๗ ควรและไม่ควรทํา หมู่ชนที่พากันมาฟังธรรม ต่างอนุโมทนาสาธุ การในภูมิปัญญาและภูมิธรรมของท่าน จนได้รับการขนานนามว่า มโหสถบัณฑิตกุมาร เพราะเป็นบุตรของท่านสิริวัฒนเศรษฐี อีก ทั้งขณะที่ท่านคลอดออกจากครรภ์มารดา คือ นางสุมนาเทวี ได้ถือแท่งโอสถซึ่งทรงสรรพคุณวิเศษมาด้วย กุมารน้อยได้นำ โอสถไปฝนทาที่ศีรษะของบิดา ซึ่งปวดมา ๗ ปี ทําให้อาการ ปวดศีรษะหายไปในทันที จึงมีนามว่าโอสถอยู่ด้วย และโอสถนั้น ยังเกิดอุปการะคุณต่อมหาชนทั่วไป ใครเจ็บไข้ได้ป่วยรักษาไม่ หายหรือใกล้ตาย ครั้นได้รับการรักษาด้วยยาวิเศษของมโหสถ ต่างหายเป็นปลิดทิ้ง ทำให้ชื่อเสียงของกุมารยิ่งลือกระฉ่อน ออกไปทุกๆ วัน” นี่เป็นจุดเริ่มต้นของบัณฑิตน้อย ผู้อุบัติขึ้นมาเพื่อ ประโยชน์แก่มหาชน ท่านได้สร้างบารมีอันยิ่งใหญ่ด้วยตนเอง ตั้งแต่อายุยังน้อย น่าอัศจรรย์ว่า เด็กเพียงแค่ ๗ ขวบ จะทำได้ ถึงขนาดนี้ นับเป็นแบบอย่างให้เราได้ศึกษา และประพฤติ ปฏิบัติตาม เราจะได้มาติดตามกันในตอนต่อไป ให้ทุกคน ประพฤติปฏิบัติธรรมกัน เพื่อเพิ่มพูนปัญญาบารมีของเรา จน กระทั่งเกิดปัญญาบริสุทธิ์ ได้เข้าถึงพระธรรมกายกันทุกๆ คน