ธรรมะเพื่อประช - มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๐ : หน้า 412/554

ธรรมะเพื่อประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๐ (ต้อนรับบัณฑิตใหม่) ๔๑๑ ไหวในแรงลมที่มากระทบ ได้แต่นึกในใจว่า คราวนี้แหละเราจัก สําแดงให้พวกอาจารย์เห็นปรีชาของเราบ้าง พลางกราบทูล อย่างไม่สะทกสะท้านว่า “ขอเดชะ พระบารมีปกเกล้า ปกกระหม่อม ข้าพระพุทธเจ้าขอพระราชทานวโรกาสสุดแต่จะ โปรดกรุณา เท่าที่ได้สังเกต ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทมีพระพักตร์ ผุดผ่องเมื่อข้าพระพุทธเจ้ามาเฝ้า แต่บัดนี้ ใต้ฝ่าละออง ธุลีพระบาทกลับมีพระพักตร์แปรเปลี่ยนไป เพราะเหตุอะไร พระพุทธเจ้าข้า” พระเจ้าวิเทหราชตรัสตอบว่า “ใช่แล้วบัณฑิตน้อย เป็น ความจริงที่เขากล่าวกันว่าบุคคลบางคนได้ยินข่าวกล่าวขวัญแล้ว น่ารักน่าชื่นใจ แต่พอได้เห็นตัวเข้า ความน่ารักน่าชื่นใจก็หมดไป ดังเช่นที่เราได้ประสบอยู่นี่แหละ เรารู้สึกเสียดายจริงๆ ที่ความ ชื่นใจอันเกิดจากการฟังเรื่องราวที่ดีของเจ้านั้น ได้สุดสิ้นลง แทนที่จะเพิ่มขึ้นเมื่อได้พบเจ้า เรากำลังคิดว่า การไม่พบเห็นเจ้า เลยยังจะดีเสียกว่า” แทนที่มโหสถจะเศร้าสลดไปด้วย ยังคงแจ่มใสเป็นปกติ กราบบังคมทูลว่า “ขอเดชะ พระบารมีเป็นล้นพ้น ใต้ฝ่าละออง ธุลีพระบาททรงสำคัญมั่นว่า บิดาเท่านั้นสูงกว่าบุตร ไม่ว่าใน ฐานะไหนๆ ทั้งสิ้นหรือพระเจ้าข้า”