ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ : หน้า 435/554

Boประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑ ๑๓ (ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์) ๔๓๔ มนุษย์ส่วนใหญ่ยังไม่รู้ว่าเกิดมาทําไม อะไรคือเป้าหมาย ที่แท้จริงของชีวิต ทําให้ใช้เวลาที่ผ่านไปแต่ละวัน ด้วยการมุ่ง แต่ทำมาหากิน ศึกษาเล่าเรียน วุ่นวายอยู่กับครอบครัว เพลิดเพลินสนุกสนานไปวันหนึ่งๆ และถึงแม้มีเป้าหมาย ก็มุ่ง เพียงให้ได้ลาภ ยศ สรรเสริญ อันเป็นเป้าหมายในชาตินี้เท่านั้น ไม่ได้ใส่ใจในเป้าหมายที่เป็นชาติหน้า และเป้าหมายหลัก คือ มรรคผลนิพพาน อีกทั้งเมื่อไม่ได้ฟังธรรมของพระสัมมาสัม พุทธเจ้า ขาดกัลยาณมิตรคอยแนะนำ ชีวิตจึงเวียนวนอยู่ใน กระแสโลก กระแสแห่งความทุกข์ระทม ต่อเมื่อได้ฟังพระสัทธรรม จึงจะเข้าใจชีวิตไปตามความเป็นจริง และมุ่งแสวงหาสาระอัน แท้จริง เพื่อบรรลุเป้าหมายสูงสุด คือ พระนิพพาน มีธรรมภาษิตใน ขุททกนิกาย มโหสถชาดกว่า “แม่น้ำน้อยใหญ่ทั้งหลายย่อมหลั่งไหลไปสู่ทะเลใหญ่ ทะเลนั้นมีกำลังมากตลอดกาล ทะเลใหญ่นั้นแม้มีคลื่น กระทบฝั่ง ก็ไม่ล่วงฝั่งไปได้ ฉันใด กิจการที่คนเขลาประสงค์ ไม่ล่วงคนฉลาดไปได้ คนไม่ฉลาดย่อมไม่ล่วงคนมีปัญญาไป ได้ในกาลไหนๆ ฉันนั้น” นี่เป็นถ้อยคำของบัณฑิตนักปราชญ์ที่สรรเสริญปัญญาว่า เป็นยอดกว่าทรัพย์สินเงินทอง หรือของมีค่าใดๆ ในโลกนี้ ดังจะ