ธรรมะและการให้ทาน : หน้า 229/554

ธรรมะเพื่อประชา เดินตามทางของบัณฑิต(๒) ๒๒๘ จึงให้ทาน คนตระหนี่กลัวความอดอยากยากจน เพราะ ความกลัวจนนั่นแหละ จะเป็นภัยแก่ผู้ไม่ให้ และจะกลับมามี ผลต่อคนพาลผู้หลงผิด ฉะนั้น บัณฑิตพึงครอบงำามลทิน กําจัดความตระหนี่แล้วรีบให้ทาน เพราะบุญเป็นที่พึ่งของ สัตว์ทั้งหลาย ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า” ความประมาทและความตระหนี่เป็นศัตรูร้ายกาจ ที่ขวาง หนทางแห่งการสร้างความดี ตัดบุญบารมีของเรา ทำให้เราเป็น ผู้มีบุญน้อย การทำบุญนั้น นอกจากจะต้องทำด้วยตนเอง ยัง ต้องชักชวนผู้อื่นให้มาทำอีกด้วย หรือเป็นยอดกัลยาณมิตรให้ กับตนเองและผู้อื่น ภพชาติต่อไปจะได้เป็นผู้ที่ทั้งร่ำรวยและมี พวกพ้องบริวารมาก หากเราทำบุญเอง แต่ไม่ได้ชวนคนอื่น จะ ไปเกิดเป็นผู้ที่รวยทรัพย์แต่ขาดพวกพ้องบริวาร การงานก็จะไม่ สะดวก หรือถึงจะมีทรัพย์แต่แวดล้อมด้วยบริวารญาติมิตรที่ ยากจน คนเหล่านั้นก็อาจนำความไม่สบายใจมาให้เราได้ หากเราไม่ได้ทําบุญ ได้แต่บอกบุญคนอื่น จะทำให้ไป เกิดเป็นคนยากจนแต่รวยพวกพ้องบริวาร หากตัวเองบุญก็ไม่ได้ ทํา แถมยังห้ามผู้อื่นไม่ให้ทานอีก จะไปเกิดเป็นคนยากจนเข็ญใจ ญาติพี่น้องพวกพ้องบริวารก็ไม่มี ไปไหนก็มีแต่คนรังเกียจ ชีวิต ต้องระหกระเหเร่ร่อน มีความเป็นอยู่ที่ลำบากยากเข็ญยิ่ง