ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
เดินตามทางของบัณฑิต(๗)
២៦៩
ชีวิตที่ดีผ่านไป ให้รีบทําความดีให้มากที่สุด และเมื่อทำทานแล้ว
ให้มีความปลื้มปีติยินดีในผลทานนั้น อย่านึกเสียดายให้สละความ
ตระหนี่ออกจากใจ เพราะถ้าเสียดาย หรือเดือดร้อนใจในภายหลัง
จะทําให้ไม่ได้บุญเต็มเม็ดเต็มหน่วย
*สมัยหนึ่ง ท้าวสักกเทวราชทรงมีธิดา ๔ นาง คือ อาสา
ศรัทธา สิริ และหิริ เทพธิดาทั้ง ๔ ท่านนี้ ได้ลงไปเที่ยวที่ป่า-
หิมพานต์ พากันนั่งอยู่บนพื้นมโนศิลา ขณะนั้น ดาบสชื่อนารทะ
ผู้มีฤทธานุภาพมาก ท่านเหาะไปภพดาวดึงส์ เพื่อต้องการจะพัก
ผ่อนกลางวันที่สวนนันทวัน เมื่อกลับมาก็ได้ถือดอกปาริฉัตรติด
มือมาด้วย ดอกปาริฉัตรที่บานดีแล้วจะมีกลิ่นหอมมาก ท่าน
กำลังนั่งพักผ่อนที่ถ้ำเงิน ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับพื้นมโนศิลาที่เหล่า
เทพธิดากำลังนั่งพักผ่อนหย่อนใจ
พวกเทพธิดาทั้ง ๔ เห็นดอกปาริฉัตรในมือของดาบส
จึงพากันไปขอท่านว่า “ข้าแต่ท่านมหามุนีผู้ประเสริฐ ถ้าดอก
ปาริฉัตรนี้ พระคุณเจ้าไม่เจาะจงแล้ว ก็จงให้แก่พวกข้าพเจ้าเถิด”
นารทดาบสตอบว่า “เรามีเพียงดอกเดียวเท่านั้น ในพวกเธอ
ทั้งสี่นี้ ถ้าใครเห็นว่า เทพธิดาองค์ใดประเสริฐกว่าองค์อื่น ก็มา
รับดอกปาริฉัตรไปประดับตามความพอใจเถิด”
*มก. สุธาโภชนชาดก เล่ม ๒๒ หน้า ๔๖๗