ธรรมะเพื่อประช: เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๒ : หน้า 180/554

ธรรมะเพื่อประช เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๒ (กัณหา ชาลี ถูกทรมาน) ๑๗๕ ร้องไห้หาแม่เพื่อจะกินนมฉันใด น้องกัณหาชินาเมื่อไม่เห็น พระมารดา ก็จะกันแสงเหี่ยวแห้งสิ้นชนม์ชีพ ฉันนั้น” พระชาลีราชกุมารกราบทูลเช่นนี้แล้ว พระมหาสัตว์มิได้ ตรัสอะไร พระชาลีราชกุมารก็คร่ำครวญต่อไปว่า “ทุกข์เห็น ปานนี้ของลูกไม่สู้กระไร เพราะทุกข์นี้ลูกผู้ชายจึงได้รับ แต่การ ที่ลูกไม่ได้พบพระมารดา เป็นทุกข์ยิ่งกว่าทุกข์เห็นปานนี้ พระมารดาพระบิดาเมื่อไม่ทอดพระเนตรเห็นกัณหาชินากุมารี ก็จะเป็นผู้กำพร้าทรงกันแสงตลอดเวลา จิตใจจักเหี่ยวแห้ง ภายในราตรีเดียว เหมือนแม่น้ำที่เหือดแห้งไปฉะนั้น” ขณะที่พระชาลีราชกุมารทรงคร่ำครวญอยู่นั้น ชูชกก็ เข้ามาโบยตีโดยไม่มีความกรุณาปรานี รีบฉุดลากพาทั้งสอง พระองค์จากไป ทันใดนั้นเอง ความเศร้าโศกอย่างมีกำลังเพราะ พระโอรสพระธิดาซึ่งไม่เคยมีมาก่อน ก็ได้เกิดขึ้นกับพระโพธิสัตว์ จิตใจของพระองค์ทรงหวั่นไหวด้วยความเศร้าโศกของลูกทั้งสอง เหมือนช้างพลายตกมันถูกไกรสรราชสีห์จับ เหมือนดุจดวง จันทร์เข้าไปในปากของราหู ไม่สามารถจะดำรงอยู่ได้ด้วยภาวะ ของพระองค์ มีพระเนตรนองไปด้วยพระอัสสุชล เสด็จเข้า บรรณศาลาจิตใจก็รุ่มร้อน ทรงปริเทวนาการอย่างน่าสงสาร ทั้งรักทั้งสงสารโอรสธิดาทั้งสองของพระองค์ อีกทั้งสงสาร พระนางมัทรีผู้เป็นมารดาที่เมื่อกลับมาแล้ว ต้องเศร้าโศกอาจ