ธรรมะเพื่อประช: มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๓ : หน้า 356/554

ธรรมะเพื่อประช มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๓ (ฉายแวว ปราชญ์) ๓๕๕ ปรบมือกันกราวเกรียว เมื่ออำมาตย์รายงานเรื่องนี้แล้ว พระราชาทรงชื่นชม โสมนัส มีพระทัยยินดีอยากจะได้มโหสถกุมารมาชุบเลี้ยง แต่ อาจารย์เสนกะยังเหนี่ยวรั้งไว้ ยิ่งเห็นความปรีชาสามารถของ มโหสถ ก็ยิ่งหวั่นไหวกลัวจะตกอับ คิดว่า “หากมโหสถเข้ามา อยู่ในราชสํานักเมื่อไร เราทั้ง ๔ คนก็จะเป็นเหมือนพระอาทิตย์ อัสดงหมดรัศมีกันทีเดียว พระราชาอาจจะทรงลืมพวกเราเสียก็ได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ก็เป็นอันหมดลาภยศสรรเสริญที่เคยได้” อำมาตย์จึงกราบทูลทัดทานว่า “เหตุเพียงเท่านี้ ยังเล็ก น้อยเกินไปพระเจ้าข้า ไม่เพียงพอที่จะให้บุคคลได้นามว่าเป็น บัณฑิต เพราะมโหสถเห็นพวกเพื่อนวิ่งไล่เหยี่ยวก่อน แล้วจึง แก้ไขภายหลังที่ได้เห็นเงาของเหยี่ยว เป็นความคิดที่เกิดในภาย หลัง เรื่องนี้จึงเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น” พระราชาทรงสดับแล้ว ทรงนิ่งโดยดุษณี และรับสั่งให้ อำมาตย์คอยดูพฤติกรรมของมโหสถต่อไป ส่วนมโหสถบัณฑิต จะสามารถชนะใจของพระราชาได้หรือไม่อย่างไร ไว้เรามา ติดตามกันต่อในตอนต่อไป ให้พวกเราทุกคนหมั่นเจริญสมาธิ ภาวนา ตรีกระลึกนึกถึงบุญกุศล ให้ใจอยู่ในธรรมะ อยู่ใน ศูนย์กลางกายให้สว่างไสวกันทุกคน