เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๗ (เสด็จออกบรรพชา) : หน้า 138/554

ธรรมะเพื่อประช เวสสันดรชาดก ตอน ที่ ๗ (เสด็จออกบรรพชา) ๑๓๗ พระเวสสันดรทรงห้ามปรามเจ้านครเหล่านั้น ที่พระองค์ ต้องถูกเนรเทศออกนอกเมือง เป็นเพราะความไม่เข้าใจของ ชาวเมืองสีพี หาใช่เป็นความผิดของพระราชบิดาไม่ เมื่อเป็น เช่นนั้น พระยาเจตราชทั้งหลายก็ยังยินยอมพร้อมใจที่จะถวาย ราชสมบัติให้กับพระเวสสันดรเพื่อเป็นเจ้าครองนครปกครอง ดูแลพวกตน แต่ท่านก็ไม่ได้ปรารถนา เพียงแค่ขอพักอาศัยที่ เมืองนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้น วันรุ่งขึ้นก็จะพากันออกเดินทางต่อ เพื่อบำเพ็ญพรตอยู่ในป่าตามลำพัง เมื่อพระยาเจตราชทั้งหลายไม่สามารถชักชวนพระองค์ ให้เสวยราชสมบัติในมาตุลนครได้ จึงพากันสร้างศาลาอย่างดี ถวายเป็นที่พักอาศัยหนึ่งราตรี จากนั้นกษัตริย์ทั้ง ๔ พระองค์ก็ เสด็จออกเดินทางไกล โดยมีกษัตริย์ 50,000 พระองค์ พร้อม ด้วยเหล่าอำมาตย์ ข้าราชบริพารมากมายเสด็จตามไปส่งถึง ๑๕ โยชน์ นับเป็นการออกบวชอย่างมีเกียรติ ด้วยอานุภาพบุญของ ท่าน แม้จะเป็นหนทางไกลแต่ใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ถึง ปากทางเข้าป่าใหญ่ พระยาเจตราชได้แต่งตั้งนายพรานคนหนึ่ง ชื่อเจตบุตร รักษาทางเข้าป่าใหญ่ จะได้ไม่มีใครมารบกวนหรือ ประทุษร้ายกษัตริย์ทั้ง ๔ พระองค์ได้ หลังจากนั้นชักชวนกัน เสด็จกลับเข้าเมือง