พระเวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๕ (กัณหาชาลี ได้รับอิสรภาพ) : หน้า 204/554

ธรระพี ประช เว ส สั น ด ร ช า ด ก ต อ น ที่ ๑ ตอนที่ ๑ ๕ (กัณหาชาลี ได้รับอิสรภาพ) ๒๐๓ เรื่องพระเวสสันดรกำาลังจะดำเนินมาถึงตอนสุดท้ายแล้ว เพราะพระองค์ได้บริจาคทรัพย์สมบัติทุกอย่างครบทั้ง ๕ ประการ ที่เรียกว่า ปัญจมหาบริจาค เพียงแต่ผลแห่งการบริจาค ยังไม่ เกิดเป็นอานิสงส์ทันตาเห็นในทันทีทันใด ยังไม่ได้รับการยกย่อง สรรเสริญจากมหาชนเท่าที่ควร เพราะปุถุชนส่วนใหญ่มีใจ ไม่ใหญ่เหมือนท่าน ท่านได้รับคำชมก็เฉพาะผู้ที่มาขอรับบริจาค ทานจากพระองค์เท่านั้น เช่น เหล่ายาจก วณิพกพเนจร และ พราหมณ์ชูชก เป็นต้น ครั้งนี้เรามาติดตามเรื่องราวการสร้าง มหาทานบารมีต่อไปว่า ผลแห่งมหาทานบารมีทุกอย่าง ที่ได้ สั่งสมไว้ จะนำความชื่นใจกลับมาสู่พระองค์อย่างไร *เมื่อเหล่าอำมาตย์ และพระประยูรญาติทรงรู้ว่า พระ เวสสันดรได้บริจาคพระโอรสพระธิดาทั้งสองให้กับพราหมณ์ เฒ่าชูชก เพื่อนำไปเป็นข้าทาสรับใช้ ต่างเกิดความไม่พอใจ พากันตาหนิในทานของพระองค์ว่าการบริจาคบุตรภรรยาเป็นสิ่ง ที่ไม่ถูกต้อง พระชาลีราชกุมารได้ทรงฟังคำของพวกอำมาตย์ แม้ไม่ปรารถนาจะเป็นข้าทาสของคนอื่น แต่เพราะปรารถนาจะ ทำปณิธานของพระบิดาให้เต็มเปี่ยม จึงไม่พอใจต่อคำครหานั้น ได้ตรัสแย้งไปตามสติปัญญาของตนเองว่า “ทาส ม้า แม่ม้าอัสดร *มก. เวสสันตรชาดก เล่ม ๖๔ หน้า ๗๗๒