พระเวสสันดร ข้อพรรณนา 8 ประการ : หน้า 198/554

ธรรมะเพื่อประช เวสสันดร ช า ด ก ต อ น ที ตอนที่ ๑๔ (พระเวสสันดร ข อ พ ร ๘ ประการ) ១៩៧ กรุงเชตุดร ความปรารถนาของพระองค์ทุกอย่างจักถึงที่สุด ในไม่ช้านี้ ขอพระองค์จงเป็นผู้ไม่ประมาทเถิด” ครั้นประทานโอวาทแด่พระมหาสัตว์แล้ว ท้าวสักก- เทวราช ได้เสด็จกลับสู่ทิพยสถานของพระองค์ ส่วนพระเวส สันดรโพธิสัตว์และพระนางมัทรี ต่างดีใจที่ความปรารถนาทั้ง ๔ ประการ จะกลายเป็นจริง อีกทั้งทรงปีติยินดีที่รู้ว่า การทำ ความดีทุกอย่างของพระองค์นั้น อยู่ในสายตาของชาวสวรรค์ ทั้งสองพระองค์ได้ประทับแรมอยู่ในอาศรมที่ท้าวสักกะประทานให้ ฝ่ายพราหมณ์ชูชกพาพระโอรสพระธิดาทั้งสองพระองค์ เดินทางไกลถึง ๖๐ โยชน์ ครั้นถึงเวลาเย็น ก็ผูกพระกุมาร กุมารีทั้งสองไว้ที่กอไม้ ให้บรรทมบนพื้น ส่วนตนเองปีนขึ้น ต้นไม้นอนในระหว่างคาคบกิ่งไม้ เพราะเกรงพวกสัตว์ร้ายจะมา ทําร้าย เหล่าเทพยดาได้ช่วยกันอารักขาพระกุมารกุมารีในเวลา กลางคืน เนรมิตอาหารที่อร่อยให้เสวย ดูแลรักษาทะนุถนอม เหมือนมารดาเฝ้าดูแลบุตรน้อยด้วยความรักไม่จืดจางฉะนั้น เมื่อตื่นขึ้นยามเช้าตรู่ชูชกได้พาทั้งสองกุมารเดินทางต่อไป จนถึงทางแยกระหว่างกรุงเชตุดรกับแคว้นกาลิงคะ เมื่อไปถึง ทางแยกชูชกไม่มั่นใจว่าจะเป็นเส้นทางไหน ฝ่ายเทวดาก็ดลใจ ให้พราหมณ์มุ่งหน้าไปทางกรุงเชตุดร เดินทางได้เพียงกึ่งเดือน