ธรรมะเพื่อประชา: เวสสันดรชาดก ตอนที่ 6 : หน้า 147/554

ธรรมะเพื่อประชา เวสสันดรชาดก ตอน ที่ 6 (ชี วิ ต นักบวช) ១៤៦ สามีไม่ได้แน่ จึงยกเธอซึ่งยังเป็นสาวให้กับพราหมณ์แก่ สงสัย เธอคงจะบูชายัญไว้ไม่ดี หรือเธอเคยด่าสมณพราหมณ์ผู้มีพรหม จรรย์เป็นเบื้องหน้า มีศีลเป็นพหูสูตในโลกเป็นแน่ จึงได้มาอยู่ใน บ้านพราหมณ์แก่ตั้งแต่ยังเป็นสาวอยู่เช่นนี้ การถูกงูกัดหรือถูก แทงด้วยหอกก็ไม่เป็นทุกข์เท่ากับการที่มีสามีแก่อย่างนี้หรอก” นางอมิตตตาได้รับการบริภาษ และดูหมิ่นเช่นนั้นก็ กระดากอาย จึงร้องไห้ถือหม้อน้ำกลับบ้าน ครั้นชูชกถามก็เล่า เรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟังว่า “พวกนางพราหมณีต่างพากันรุมบริภาษฉัน เพราะท่านแก่ชรา ฉะนั้นตั้งแต่นี้ไปฉันจักไม่ไปตักน้ำที่ท่าอีก” ชูชกหลงใหลในตัวนางอมิตตตา จึงได้ปลอบโยน และเอาใจภรรยา สาวว่า “โอ น้องหญิง เธออย่าได้ทํางานเพื่อฉันเลย ฉันจักตัก เอง เธออย่าขัดเคืองไปเลย” แต่นางกลับปฏิเสธว่า “ฉันไม่ได้ เกิดในตระกูลที่ใช้สามีให้ตักน้ำถ้าท่านไม่หาทาสหรือทาสีมาให้ฉัน ฉันก็จะไม่อยู่กับท่านอีกต่อไป” ชูชกได้ฟังเช่นนั้นก็ตกใจกลัวว่าภรรยาสาวจะไม่อยู่กับตน ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงได้แต่ปลอบโยนนางว่า “น้องหญิง พื้นฐาน ศิลปะหรือสมบัติของฉันก็ไม่มี ฉันจะหาทาสหรือทาสีมาเพื่อเธอ ได้อย่างไร ฉันจักบำรุงเธอเอง เธออย่าขัดเคืองไปเลย” นาง อมิตตตาได้แนะวิธีกับชูชกว่า “ได้ยินมาว่ามีพระราชาพระนามว่า เวสสันดรประทับอยู่ที่เขาวงกต ท่านจงไปทูลขอทาส และทาสี