ธรรมะเพื่อประชา: มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๑ : หน้า 499/554

ธรรมะเพื่อประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๑ (ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา) ៤៩៨ กรณียกิจที่สําคัญของการเกิดมาเป็นมนุษย์ คือ การ ฝึกฝนใจให้สะอาดบริสุทธิ์ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ พ้นจาก การเป็นบ่าวเป็นทาสของพญามาร หากไม่หมั่นฝึกใจให้หยุดนิ่ง เราจะถูกกิเลสครอบงำอยู่ร่ำไป มารจะได้ช่องบังคับให้เรา ทำความชั่ว โดยทำให้เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง และ ละเลยการแสวงหาแก่นสารที่แท้จริงของชีวิต ชีวิตจึงต้อง เวียนวนอยู่ในห้วงทะเลทุกข์ โอกาสที่จะได้สัมผัสธรรมรส อันยอดเยี่ยมซึ่งเป็นวิมุตติรส จึงลดน้อยถอยลงไปทุกที เพราะ ฉะนั้น การให้โอกาสอันสําคัญกับตนในการทําสมาธิเจริญภาวนา เพื่อกลั่นกาย วาจา ใจให้บริสุทธิ์ จึงเป็นทางลัดที่สุดที่จะทำให้ เราหลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ จากการบังคับบัญชาของพญามาร มีวาระพระบาลีใน ขุททกนิกาย ชาดก ความว่า “ภัยเกิดจากตนเอง ย่อมตามถึงบุคคลผู้ไร้ปัญญา พูดพล่อยๆ ไม่ปิดบังความรู้ ขาดความระมัดระวัง ขาด ความพินิจพิจารณา นรชนใด ยินดีบอกมนต์ลึกลับ ที่ตนควร จะรักษาแก่คนโง่ เพราะความหลง ภัยย่อมตามถึงนรชนนั้น มิตรเทียมไม่ควรจะให้รู้เหตุสำคัญอันลึกลับ ถึงมิตรแท้แต่ เป็นคนโง่หรือมีปัญญาแต่ประพฤติสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ ก็ไม่ควรจะให้รู้ความลับเหมือนกัน”