ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
เวสสันดรชาดก ตอน ที่ 6 (ชี วิ ต นักบวช)
๑๔๔
เลื่อมใส จากนั้นพระนางได้เข้าไปในบรรณศาลา นุ่งผ้าเปลือก-
ไม้สีแดง พาดหนังเสือบนพระอังสา เกล้ามณฑลชฎา ทรงถือ
เพศเป็นดาบสินี และให้พระโอรส พระธิดาเป็นดาบสกุมาร
ดาบสินีกุมารีด้วย
พระนางมัทรีทูลขอพรจากพระเวสสันดรว่า “ข้าแต่
สมมติเทพ พระองค์ไม่ต้องเสด็จเข้าไปในป่าเพื่อแสวงหาผลไม้
จงเสด็จประทับ ณ บรรณศาลากับพระราชโอรส และพระราช
ธิดาเถิด หม่อมฉันจะนำผลไม้มาถวายเอง” เมื่อได้รับพรแล้ว
ตั้งแต่นั้นมา พระนางทรงนําผลไม้มาจากป่าบำารุงปฏิบัติพระ
ราชสวามี พระราชโอรสและพระราชธิดา ฝ่ายพระเวสสันดร
บรมโพธิสัตว์ ทรงขอพรกับพระนางมัทรีว่า “แน่ะพระน้องมัทรี
ผู้เจริญ จำเดิมแต่นี้ เราทั้งสองชื่อว่าเป็นบรรพชิตแล้ว ขึ้นชื่อว่า
หญิงเป็นมลทินของพรหมจรรย์ ตั้งแต่นี้ไปเธออย่าได้มาหาเรา
ในเวลาไม่สมควร”
ตั้งแต่นั้น กษัตริย์ทั้ง ๔ พระองค์ต่างอยู่ร่วมกัน บำเพ็ญ
เนกขัมมบารมีอย่างมีความสุข แม้เหล่าสัตว์เดียรัจฉานทุกชนิด
ในที่ ๓ โยชน์โดยรอบ ก็มีเมตตาจิตต่อกัน ไม่มีการเบียดเบียน
เข่นฆ่ากันเหมือนแต่ก่อน ทั้งนี้ก็ด้วยอานุภาพแห่งเมตตาของ
พระเวสสันดร พระนางมัทรีเทวีเสด็จลุกขึ้นแต่เช้า ตั้งน้ำดื่มน้ำ
ใช้น้ำสรงพระพักตร์ ถวายไม้ชำระพระทนต์ ปัดกวาดอาศรมให้