การศึกษาคัมภีร์พุทธและอีรมิพระไตรปิฎก : หน้า 6/374

และคัมภีร์อัฏฐษัม เมื่อศึกษาวิจัยโดยเปรียบเทียบคัมภีร์พุทธโบราณเหล่านี้กับคัมภีร์อีรมิพระไตรปิฎกเป็นต้น ได้พบว่ามีความถูกต้องสอดคล้องกัน ดุจดังสรเสริญที่ปรากฏในพระนวกษ์ที่ปรากฏในน้ำผึ้ง ยอมเป็นที่ประจักษ์รับรองความจริงแท้ของพระสัทธรรมที่ถูกเก็บรักษาไว้ในภาษาและอักษรต่างๆ ซึ่งคัดลอกสืบต่อกันผ่านกาลเวลาที่ล่วงมากว่า 2,000 ปีผ่านมา ยุคสมัยและแว่นดินแดนอื่นๆ มากมายจนถึงยุคของเราในปัจจุบัน ผลของการศึกษาข้อมูลคำสอนจากหลักฐานอันสำคัญเหล่านี้ ทำให้ได้ภาพของหลักธรรมในส่วนภาคแห่งปฏิบัติสาธรรม ซึ่งอาจเลื่อนหยไปบ้างตามกฎแห่งไตรลักษณ์นี้นักยิ่งมีความชัดเจนขึ้น อันเป็นการยืนยันว่า พระธรรมเทนของพระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนทสโร) ที่ได้รับฟังธรรมปฏิบัติชTRANธรรมจากายของพระพุทธองค์ใบในหลายแง่มุมมีความเป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพที่เป็นเอกภาพ ดั่งมีปรากฏในพระไตรปิฎกบา ทีมินาย อัคฺฉมุจฺตูร ต่าว่า “ตกาตสะสส เหตุ วาเสฏฐา อธิวา ธมฺมาวาโย อิติพฺ พุทธมฺภาย อิติพฺ ธมฺมมฺภาย อิติพฺ พุทธมฺภาย อิติพฺ” (ที่ป. 11/55/92) “ดู่อก่อนวาเสฏฐะและภารทวาชะ เพราะคำว่า ธรรมนายกายดี ดี พรหมนายกดี ธรรมนายกดี พรหมนายกดี เป็นชื่อของพระ ตกาฏ” และพระพุทธวจนะที่กล่าวกับพระวักกล ว่า