หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ : หน้า 77/374

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับรวมงานวิจัยโดยอ๋อ - พระพุทธคุณยิ่งใหญ่กว่าคุณของพระอรหันต์เขียนอธิบายไว้ในคัมภีร์จตุคาถา - พระพุทรงรงนำสัสัตว์โลกออกจากวัฐสงสารด้วยธรรมกายเข้าใจได้จากข้อความพรรณนาในคัมภีร์ไม่รีบร้อยากรรม - พระพุทธเจ้าทั้งหลายมีจำนวนมากเหมือนเม็ดทรายในแม่น้ำคงเป็นข้อความในคัมภีร์ธรรมศริรร และคัมภีร์ธรรมกายสูตร - พระธรรมกายเป็นส่วนหนึ่งของการตรัสรู้พระโพธิญาณ เป็นเนื้อหาที่เขียนไว้ในคัมภีร์สรุทธประภาโสดตุมสูตร - และเข้าไปในกลาง “อัตภาพแห่งธรรม” แล้วเห็นพระพุทธเจ้า กิปรภุฏฐอยู่ในคัมภีร์สุวรรณประภาโสดตุมสูตรเช่นกัน อย่างไรก็ดีตามร่องรอยธรรมกายที่พิมพ์ในพระสูตรมักเป็นความสอดคล้องเพียงบางส่วนเท่านั้น ในส่วนที่พบเด่นชัดว่าสอดคล้องกับหลักการวิชชาธรรมกายมากที่สุด คือหลักการตกครภะที่กล่าวว่าในมนุษย์ทุกคนมีพุทธภาวะอยู่ภายใน แต่ถูกบดบังไว้ด้วยกิเลสเครื่องเศร้าหมองต่างๆ จะเข้าสู่พุทธภาวะได้ด้วยการฝึกฝนชำระจิตให้บริสุทธิ์ปลดเปลื้องกิเลสมด้วยเครื่องเศร้าหมองนั้น หลักฐานนี้บ่งบอกถึงศักยภาพของมนุษย์ ว่าสามารถฝึกฝนพัฒนาตนเองให้ถึงจุดแห่งการรู้แจ้งเป็นผู้รู้ผู้ ตื่นขึ้นได้ หลักการดังกล่าวในคัมภีร์ ศรีมาลาเทวิงหนาทสูตร และมหาเปรียวราญสูตรตามที่กล่าวไว้ข้างต้น ความสอดคล้องกับวิชชาธรรมกายอีกด้านหนึ่งได้แก่ความสอดคล้องในระดับประสบการณ์ภายใน ที่ปรากฏชัดที่สุดคือ “การเห็นพระ” และการปฏิบัติพุทธานุปัสสนี ซึ่งมีกล่าวไว้ในคัมภีร์ปฏิบัติธรรมของโยคาจาร มาชิราวชุตสูตร