การศึกษาคัมภีร์เปลือกไม้เบิร์ช : หน้า 42/374

ที่นำมาศึกษานี้เขียนบนเปลือกไม้เบิร์ช ส่วนสำเนาอื่นๆ เขียนบนกระดาษเช่นเดียวกับคัมภีร์ท้องถิ่นทั่วไป ไปในแนบนั้น อีกทั้งตัวอักษรที่เขียนบนคัมภีร์เปลือกไม้เบิร์ช เป็นอักษรครึ้มครึ้มเก่า มีอายุมากกว่าคำอธิษฐานที่ใช้เขียนบนคัมภีร์กันในเอเชียกลาง นักวิชาการจึงตั้งข้อสันนิษฐานว่าสามารถที่เขียนบนเปลือกไม้เบิร์ชนี้ น่าจะเป็นคำบรรทัดฉบับที่นำเข้ามาจากอินเดีย ในขณะที่บางท่านเห็นว่าน่าจะนำมาจากแคเมียร์ซึ่งเป็นฐานของนิกายนิยมเขียนบนเปลือกไม้เบิร์ช และวิธีปฏิบัติธรรมก็เป็นแบบเดียวกับที่ใช้กันอยู่ในแวณฑวรสรรพสิววาทแคเมียร์ ส่วนสำเนาอื่นๆ ที่เขียนบนกระดาษด้วยตัวอักษรที่ใช้ในยุคหลังจากนั้น แน่นอนว่าเป็นที่คัดลอกกันในเอเชียกลาง เนื้อหาของคัมภีร์กล่าวถึงการปฏิบัติธรรมหลายแบบ คัลึงกันที่ปรากฏในพระไตรปิฎก วิทยาธิปคดีและในคัมภีร์ปฏิบัติธรรมอื่นๆ ได้แก่ การปฏิบัติแบบอรรถกถาอนาปะสติ กายตสติ มรณสติ การพิจารณาขั้น ธาตุ อายุทนะ พิจารณาปฏิจฉาสมบาป อัปปมติญาณา และอนุติสติ ต่างๆ แต่มีสิ่งที่แตกต่างกันคือการแสดงรายละเอียดบางประกอบเกี่ยวกับวิธีการและประสบการณ์ในการปฏิบัติ มีลักษณะท่าทางเดียวกับคัมภีร์สายปฏิบัติของเอเชียกเนย์และศรีลังกา วิธีการและประสบการณ์ที่แสดงไว้นั้น มีทั้งสิ่งที่คล้ายคลึงและที่แตกต่างจากที่เราเคยค้นเคย ซึ่งบอกถึงประสบการณ์ภายในส่วนบุคคล มากกว่าที่จะแสดงหลักการปฏิบัติโดยทั่วไป และค่อนไปทางคุยหลัก เป็นเพียงของสรรวัติวาไม่ใช้เถรวาทเท่านั้น การศึกษาเนื้อหาจากคัมภีร์นี้ทำได้ไม่ง่ายเลย เพราะนอกจากข้อความจะขาดวินไม่ปะติดปะต่อแล้ว ภาษาที่ใช้ก็ไม่ใช่ภาษาทั่วไป คลังเป็นภาษ