คาถาแห่งการบูชา หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยย่อ หน้า 198
หน้าที่ 198 / 374

สรุปเนื้อหา

บทความนี้นำเสนอเกี่ยวกับคาถาที่มีปรากฏในคัมภีร์ ซึ่งมีความหมายในการบูชาพระพุทธเจ้า ผู้ทรงกำจัดกิเลสและเป็นผู้อุปถัมภ์ที่มีบารมีสูงสุด คาถานี้ช่วยให้เราเข้าใจถึงความสำคัญของการบูชาและการเข้าถึงธรรมะ โดยเฉพาะในพระพุทธเจ้า ที่ทรงตรัสรู้และประกาศพระธรรมเพื่อให้ผู้คนเข้าถึงสัจธรรม สามารถนำมาปฏิบัติในชีวิตประจำวันเพื่อสร้างความสุข

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของการบูชา
-คาถาในพระพุทธศาสนา
-อิทธิพลของพระพุทธเจ้า
-การกำจัดกิเลส
-การเข้าถึงธรรมะ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ชึ่งสามารถเทียบเคียงกับคาถาที่มีปรากฏในคัมภีร์จริง ๆ รักขังดังนี้ อรห สวาสนา กัลเสส โส เอกอ สพฺเพ นิยมาติ อฺุ สุตุรสนตโน บฺุณฑาเนว สทารโห ฯ ห่างไกลจากกัลเส สระผูมีพระภาคเจ้าพระองค์วันนี้ทรงเป็นพระองค์เดียวที่ทรงกำจัดเสียซึ่งกิเลสพร้อมด้วยวาสนาทั้งปวง และได้เป็นผู้อุปถัมภ์ที่นอนเนื่องบารมีสุทธิ์ด้วยดี ควรแก่การบูชา ในกาลทุกเมื่อ สมามสมพุทโธ สพุทกาลคต ธเมา สพเพ สมา สย มุนี สพุทกานเรน พฺูลิฏฺวา เอกอ สพฺพบฺุญฺูด คติฯ ตรัสรู้ชื่อโดยพระองค์เอง พระองค์ผู้เป็นจอมมุนีทรงตรัสรู้แล้วเองโดยชอบ ซึ่งธรรมทั้งปวงที่ถึงตามกาล ทั้งหมดโดยอาการทั้งหมดเป็นพระองค์เดียว ที่บรรลุแล้วซึ่งพระสัพพัญญุตญาณ วิชาชาญสมุนโน วิบสุนาวิจฉาชาติ สีลาจิรเณจี จ ถึงพร้อมแล้วด้วยวิชชา ตรงถึงพร้อมด้วยวิชชามีปัสสนาเป็นต้น และจรรยะมีสีสี เป็นต้น สุดโต สมมาคโต สุข รูป อิมฺมวณฺโณ โส เสด็จไปดีแล้ว พระองค์นัน ทรงเสด็จไปสู่ที่อันงามโดยชอบ และเป็นผู้ไม่กล่าวคำที่ไร้ประโยชน์
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More