หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 109/374

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับรวมงานวิจัยโดยออ เดินสมาบัติต่อเพ่งอธิษฐานจิตเป็นอนุโมทนาปรวิโลมต่อไป ถึงขีดสุด ละก็สัสได้อีก ๒ คือ การมาระ พยาบาทชั้นหยาบ จึงเลื่อนชั้น ขึ้นเป็นสากกภาย กายพระสกทาคามีเดินสมาบัติเพ่งอธิษฐานจิต สี่ ท่านน่องเดียวกันนั้นต่อไป ถึงขีดสุดอธิสได้อีก ๒ คือ กาม รคะ พยาบาทชั้นละละเอียด จึงเลื่อนชั้นเป็นพระอนาคามี แล้ว กายพระอนาคามีเดินสมาบัติเพ่งอธิษฐานจิตที่ท่านน่องเดียวกันนั้น ต่อไป ถึงขีดสุดอิสได้อีก ๕ คือ รูปารคะ อรูปารคะ มานะ อุทธจจะ อวิชชา จึงเลื่อนขึ้นจากพระอนาคามีเป็นพระอรหันต์ จิตของพระองค์บริสุทธิ์ผุดผ่องปราศจากกิเลสทั้งมวล จึงได้พระ เมตตานามว่า อรฺ คำสอนในวิชาชาธรรมกายนี้มีหลักการของความบริสุทธิ์ที่มีมาแต่เดิม แต่พัวพันกับกิเลสต่าง ๆ จนบัวหมองต้องวนเวียนอยู่ในวัฏสงสาร เมื่อไรที่ ขัดกิเลสเหล่านั้นออกไปได้ ความบริสุทธิ์ภายในซึ่งก็คือธรรม หรือกาย แท้ในกรณีของวิภาวก็จะปรากฏขึ้น จึงเป็นที่ชัดเจนว่าน่าจะมีการเรียกขาน ธรรมภายในด้วยคำอื่น ๆ เช่น ตากตดภะ อาสาวิญญาณ กายแท้ ซึ่งขึ้นอยู่ กับวัฒนธรรมและสังคมในแต่ละดินแดนและยุคสมัย แต่หลักการอันแท้จริง ของพระพุทธศาสนา ย่อมสอดคล้องและเป็นหลักการร่วมกันปรากฏให้เห็น อย่างชัดเจน