การปฏิบัติธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 191/374

ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ: "หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ ๑ ฉบับรวบรวมงานวิจัยโดยอย ของพระภิญญ์ โดยนำเอาการปฏิบัติธรรมนั้น ๔ วิธีและสิ่งที่เป็นที่ตั้งแห่งความ สังเวชมรวมไว้ในคัมภีร์ การที่ได้ชื่อวูตรราขคงจะเป็นเพราะวิธีปฏิบัติธรรม ดังกล่าวเป็นวิธีการฝึกจิตและรักษาใจของผู้ปฏิบัติไม่ให้หวั่นหวาดข้าศึกคือ ก็สอ เมื่อภิกษุหมื่นฝึกตามหลักการปฏิบัตินี้ จะทำให้จิตผ่องใสด้วยความ เลื่อมใสในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มิจฉาโอ้อ่อนโยนปรารถนาให้ผู้อื่นเป็นสุขเนือง นิทัยเพราะมีเมตตา สามารถสำรวมอินรีย์คลายกำหนดตัดขาดจากความยินดี ยินร้ายในสิ่งที่นชอบใจและไม่นชอบใจ อันมีฐานจากการหม่นพิจารณาสิ่ง ที่ไม่นามเสมอ และเกิดความสังเวชมัตเตือนตนเองให้รีบเร่งทำความเพียร ไม่ประมาทในชีวิตเพราะความตายย่อมไม่มีมิตมหมาย คาถาสรุปจบท้ายว่าวิธี ปฏิบัติทั้งหมดนี้มุ่งหมายการบรรลุธรรมผลอันเป็นสำคัญ คัมภีร์จุตรวารา อักษรธรรมล้านนา หอสมุดแห่งชาติ แม้ว่าคัมภีร์มีรูปแบบการประพันธุ์เป็นบทปฏิยาวัตรสั้นๆ แต่ก็ให้เนื้อ ความที่กระชับครบถ้วน เช่นแสดงคุณพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ครบตามข้อมูล ที่มีในพระไตรปิฎกบาลี ทั้งแสดงอุปมาอุปไมยประกอบไวในการปฏิบัติทุก วิธี เช่นเปรียบเทียบปกายกับธรรมยกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นเรื่อง อจินไตยเหมือนกัน35 เปรียบเทียบตัวผู้ปฏิบัติเองกับเหล่าสัตว์ที่มีความต้องการ 190 | ดร.กิญจชัย เอื้อเกษม"