ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธวจน 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยอโย
โลกียังมีภายอีกน่อยซึ่งเป็นภายโลกุตระคืออรรถกาย
ธรรมกายนี้แหลละเป็นอัตตาแห่หรือดตาสึฏ
106
ข้อความเหล่านี้ยามไว้ชัดเจนว่าธรรมกายเป็นนิจฉัง เป็นสุขัง และที่สำคัญธรรมกายเป็นอัตตา สำหรับคำสอนของพระเดชพระคุณพระพุทธมหามุนีที่กล่าววาธรรมกายบริสุทธิ์นี้นะ ท่านได้อธิบายไว้ว่าธรรมกายคือพุทธะนะ และพุทธะนะคือผู้ที่รับผล ดังนี้
พุทธรัตนะนั้นแหละเป็นพระตถาคตเจ้า จะie ได้ธรรมกายแล้วถึงพุทธนะ ธรรมกายคือพุทธะ ธรรมกายคือพุทธ รัตนะที่เป็นพระสกทาคา ธรรมกายคือพุทธะที่เป็นพระอนาคา ธรรมกายที่เป็นพุทธรัตนะที่เป็นพระอรหันต์ ทั้งหยาย ทั่งละเอียดเป็นพุทธรัตนะทั้งหมด แก้คือพุทธรัตนะนั้นแหละ...
นั่นแหละ ตัวพระตถาคตเจ้าที่เดียว 107
และในอีกวาระท่านกล่าวว่าพุทธรนะท่านไม่มีเลส ก็เลสไม่มีในท่าน ท่านเป็นผู้บริสุทธิ์อย่าง ความเห็น ความจำ ความคิด ความรู้ ของท่านบริสุทธิ์ทุกอย่าง 108
ดังนั้นจึงสรุปได้ว่าธรรมกายภายในวิชชาธรรมกายเป็นพุทธรนะ และธรรมกายเป็นนิจฉัง สุขัง อัตตาและบริสุทธิ์หรือวิปัสสนิ สอดคล้องต้องกันกับข้อความในคัมภีร์โบราณ สำหรับเนื้อหาที่กล่าวถึงพระรัตนของพระพุทธเจ้า