ข้อความต้นฉบับในหน้า
ผลจากการปฏิบัติหาผู้ปฏิบัติที่กำหนดใจไว้ที่จะดีจะได้โศลกับผลเมื่อเคลื่อนไปที่หัวใจจะได้สภาคามผล หากเคลื่อนไปที่คอจะได้อนามผลและสุดท้ายหากไปอยู่ที่กระหม่อมก็จะได้รหัสผล64 การปฏิบัติเช่นนี้ว่าสเป็นอนาปานสติ โดยรวมแล้วการปฏิบัติฐิฐานต่างๆ คือ สะดีหัวใจ อก คอ โคนลิ้น ปลายจมูก และ กระหม่อม โดยที่จะต้องถูกรวมไว้จุดที่สำคัญ เพราะเป็นที่อยู่ของไฟที่รักษาชีวิตซึ่งถูกอ๋วไว้ด้วยลมและรองรับไว้ด้วยน้ำอีกชั้นหนึ่งและสุดท้ายคืออากาศ การแตกของน้ำที่รองรับอยู่หรือที่เรียกว่า "น้ำพระธรรม" หรือ "น้ำดวงจิต" นี่นำมาซึ่งการตายของบุคคล65 หากน้ำพระธรรมหรือน้ำดวงจิตยังคงอยู่ก็คือเป็นสิ่งบ่งบอกให้บุคคลมีการกระทำมีคำพูดและมีความคิดเห็นต่างๆ และที่สำคัญสะดีเป็นจุดโลกุตธรรมเริ่มปรากฏขึ้น66 คำภีร์กล่าวว่าว่าผู้ที่กำลังจะสิ้นชีวิตจะหมดการรับรู้จากสัมผัสภายนอก ซึ่งเป็นลักษณะใกล้เคียงกับผู้ที่เข้าสิริน ในขณะจิตดั้นนั้นคัมภีร์นี้เน้นว่าเป็นช่วงเวลาที่สำคัญ หากบุคคลผู้นั้นไม่รู้จักหาหรือที่พูดกล่าวคือบุญก็ต้องมีรถเป็นที่ไป แต่ถ้ารู้จักหาที่พึ่งคือบุญหรือแสงสว่างภายในหรือศิลาภายในหรือไฟภายในทั้งสิคู่ก็คง"เสวยพระธรรม" เช่นเดียวกับพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระอรหันต์ทั่งหลายและจะพ้นจากอบายอย่างไรก็ดีมนุษย์เมื่อกำลังจะสิ้นชีวิตได้สำเร็จ ก็ต้องมีชีวิตอยู่ คำมีเรียให้ข้อสรุว่าว่าพระสงฆ์รับนิรนามไปบังลูกผู้ย่อมไม่สำเร็จผลหากไม่สามารถบังลูกตนเองได้เสียด่อน67
บทย 5 สมาธิภาวนาและธรรมภายในกัมมภีร์อัจฉรธรรม | 231