หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 195/374

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับรวมงานวิจัยโดยอ๋อ เนื้อของคนตายปกติ ส่วนธรรมภายนอก เมื่อได้ธรรมภายแล้วจะพบกับธรรมอันสงบบริรณด์ ส่วนพระบาลในอดีสนั้นสถากรอปนรวยว่า พระปทุมมุต สมัยสมัพพระเจ้าทรงมีธรรมภายนอเป็นน่อเกิดแห่งรัฐนะโดยส่วนเดียวที่ใคร ๆ ไม่อาจทำให้หวั่นไหวได้ และลักษณะหนึ่งของพระผู้มีธรรมภารคือมีญาณรู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด" [พระภิญญ] เป็นเรือนแสน ผู้มีวิชา 3 อภิญญา 6 ผู้มีฤทธิ์มากแวดล้อมพระสัมพุทธเจ้าอยู่ ใครเห็นแล้วจะไม่คล้อยเล่า ท่ามกลาง[มนุษย์]และเทวดาไม่มีใครเปรียบเทียบพระสัมพุทธเจ้าได้ในเรื่องการติดแน่นในญาณคือความรู้ พระองค์เป็นผู้มีญาณไม่มีสิ้นสุด ใครเห็นแล้วจะไม่คล้อยเล่า ใคร ๆ ไม่อาจทำให้พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงพระธรรมภายอันเป็นน่อเกิดแห่งรัฐนะทั้งสิ้นให้หวั่นไหวได้ ใครเห็นแล้วจะไม่คล้อยเล่า จากบทพระนลทพระบสนี้จะเห็นได้ว่า พระสัมพุทธเจ้ามีพระธรรมภายและความที่มีธรรมนี้ทำให้พระองค์มีคุณสมบัติหลายประการที่เป็นอจินไตย โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระองค์ทรงมีภูมิปัญญาที่ไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีใครเทียบได้ทั้งในมนุษย์และเทวา ทั้งยังมีพระภิญญา 3 อภิญญา 6 ล้วนมีฤทธิ์มากเป็นจำนวนเรือนแสนห้อมล้อม เนื้อความตรงกันในคัมภีร์จารึกขาาวที่ว่า ธรรมภายของพระองค์มังตั้งหรือมาได้ด้วยอาญา คือความรู้เฉพาะที่ไม่ทั่วไป ซึ่งเป็นสิ่งอัครสิ่งใคร ๆ ไม่พึงคิด