การปฏิบัติสมาธิของพระโพธิสัตว์ในคัมภีร์พุทธโบราณ : หน้า 61/374

หลักฐานธรรมภายใในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับรวบงานวิจัยโดยอี พระสูตรไม่ปรากฏชื่อ117 คัมภีร์ภาษาสันสกฤตเขียนด้วยอักษรครุปตะตัวตรง118 ไม่ปรากฏชื่อ กล่าวถึงการปฏิบัติสมาธิของพระโพธิสัตว์ด้วยการตรึกระลึกถึงพระพุทธเจ้า ว่ามีอานิสงส์ทำให้บารมีเต็มเปี่ยม อินทรีย์แก่กล้า กุศลผังที่ปวงเจริญองาม และอุกูลมูลทั้งปวงถึงความขาดสุขไม่เหลือวิบัติอีกต่อไป การปฏิบัติสมาธิ ดังกล่าวแบ่งเป็น 3 ระยะ ในระยะแรกผู้ปฏิบัติมีจิตบริสุทธิ์เต็มมดด ดำรงอยู่ในปว่น ระลึก119ถึงพระพุทธเจ้าที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า120เป็นเวลา 6 สัปดาห์ มีผลให้เกิด ความเจริญองามด้วยทาน ทะ สัญญะ บารมีทั้ง 6 และอื่นๆในขันธ์ ธาตุ และอายตนะทั้งปวง ถึงความเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ด้วยพระรัตนของดวงตะวันคือ พระพุทธเจ้านั้น121 ระยะต่อมาใช้เวลา 3 สัปดาห์ ผู้ปฏิบัติเมื่อมีจิตดวงแรกเกิดขึ้นแล้ว122 น่องจิตไปเพื่อการรัษัฐจิตบริสุทธิ์เต็มมด ดำรงอยู่อย่างตามเห็น123 พระพุทธเจ้าที่ปรากฏเฉพาะหน้าในปัจจุบันทั่วทิศทั้ง 10 การปฏิบัติเช่นนี้ ย่อมยังผลให้เกิดความต่อเนื่องของสมาธิ มือนทรีย์แก่ร่องกันในภูมิแห่งบารมี ทั้งปวง เป็นพึ่งของสรรพสัตว์ผู้กาลังชมอินทรีย์ให้แก่ร่อง เป็นที่รักเคารพ และบูชาของชนทุกวรรณะตลอดจนสรรพสัตว์ทั้งหลาย124 ระยะสุดท้ายใช้เวลา 3 สัปดาห์ ผู้ปฏิบัติผู้มีจิตดวงแรกเกิดขึ้นน้อยจิต ในเพื่อการรัษัฐสัมมาสมโพธิญาณอันสูงสุด125 ดำรงอยู่ในเสนาสนะอันสงบ... ข้อความในตัวคัมภีร์ขาดหายไปเพียงเท่านี้